Spring naar inhoud

Maand: november 2013

Succesvol leven met autisme

Succesverhalen zijn ‘in’, maar worden vaak slordig opgemaakt en/of gebracht. Het is een verhaal waarin je terugblikt op een of meerdere ervaringen of evoluties of situaties waar je tevreden over of fier op bent. Enkele kritieken zijn de nadruk op prestatie, vergeten van bestaanskwaliteit en de rol van de omgeving. Wat is succesvol leven dan voor mij? Dat draait voornamelijk rond evenwichten vinden. Tussen mezelf zijn en in de samenleving leven vooral. Afsluitend: elk mens heeft successen, en elk verhaal is de moeite waard. Zolang je niet naar anderen de vinger wijst vanuit je eigen succesverhaal.

Vijf vragen aan … Karen (ervaringsdeskundige, moeder)

Onlangs bemerkte een lezer van deze blog dat op websites, blogs of in voordrachten altijd dezelfde mensen aan het woord komen. ‘Wijsneuzerige’ mensen met ‘autisme’, (te) assertieve ouders en veel te ernstige beroepskrachten, of een cross-over daarvan. Het waren altijd dezelfde mensen die hij las, terugzag of hoorde. Hoe zat het met de opvolging? Alsof ik daar iets over kon zeggen. Hoewel ik zijn bedenking wel verstond, is zijn uitspraak niet helemaal terecht. Het internet is niet de enige informatiebron, en veel van de (meer rauwe) meningen zijn vindbaar via… Read more Vijf vragen aan … Karen (ervaringsdeskundige, moeder)

‘Heeft Sheldon autisme of niet?’

“Heeft Sheldon autisme of niet? Mogen wij uw deskundig hierover?” Een lezer, die liever anoniem blijft, mailde me onlangs deze ‘prangende’ vraag. Een vraag die blijkbaar op talloze fora, (sociale) media en nieuwsgroepen leeft. Waar over de hele wereld druk over geblogd, gefascebookt en getwitterd wordt. Talloze ‘draden’, meerdere terabytes zijn al besteed aan het gevecht tussen aanhangers van diverse theorieën rond de vraag: Heeft Sheldon Cooper, hoofdpersonage van de sitcom ‘The Big Bang Theory’, een vorm van autisme, meer specifiek de aspergervorm? Of is er eerder sprake van een… Read more ‘Heeft Sheldon autisme of niet?’

‘Gaat autisme ooit weg?’

‘Gaat autisme ooit weg?’ is een vraag die me af en toe toegezonden wordt. Meestal gekaderd in een kort of langer verhaal waarin vooral hoop verlichting zou kunnen brengen. Hoop op een leven zonder autisme. Is het dan zo moeilijk mij op het juiste spoor te zetten naar de uitweg? ‘Ik krijg te horen dat ik niet weet wat ik wil, maar dat weet ik heel goed. Ik wil geen hulp. Geen dure ondersteuning of jarenlange wachtlijsten. Geen uitkering. Geen handicap. Geen therapeuten of mensen die mij aanpassen aan de… Read more ‘Gaat autisme ooit weg?’

‘Je kunt neurotypische mensen altijd naar hun werk vragen’

In mijn jeugd moest ik cursussen volgen om te leren met normale mensen om te gaan. Hoe ik de geluiden die jullie doen moet interpreteren. Lachen bijvoorbeeld. Medisch en klinisch gezien heb ik geen gevoel voor humor. Mensen zeggen vaak dat ik als een robot klink. Zelf kan ik dat niet beoordelen. Een dan heb ik nog een blindheidssyndroom als het gaat om het herkennen van gezichten. Met andere woorden: als mensen lachende geluiden maken, moet ik mezelf influisteren dat ik niet bang hoef te worden. Ik heb meer dan… Read more ‘Je kunt neurotypische mensen altijd naar hun werk vragen’

Vijf vragen aan … Marije van Dongen ((ervarings) deskundige autisme)

Het kan verkeren. Je begint aan iets, op aanvraag van een ander, en voor je het weet eindigt de vrucht daarvan elders. Zo schrijft Marije van Dongen, naar verluidt op aandringen van een docent, haar verhaal, met enkele scripts om mensen met autisme weerbaarder te maken. Dat wordt een boek, en eindigt uiteindelijk, onder andere, in vooral lovende leesverslagen en recensies. Onder andere ook op deze blog. Intussen is Marije auteur, spreker, (ervarings) deskundige autisme, huismoeder en vrijwilliger (bij de NVA). Zou ze dan nog tijd over hebben om vijf… Read more Vijf vragen aan … Marije van Dongen ((ervarings) deskundige autisme)

‘Stop dat gegroet onmiddellijk’

Bij het begin van het schooljaar was Anne uitgelegd dat ze ’s morgens, ten laatste als de les begon, haar medeleerlingen even moest groeten. Op het moment dat het zo ver was, en ze het klaslokaal binnen kwam, herinnerde ze zich dat ze ‘iedereen in de klas moest groeten’.  Ze deed wat van haar verlangd werd. Omdat ze dit echter nogal letterlijk opvatte, begon haar goed bedoeld gegroet al snel te irriteren. Na ‘Goedemorgen Susanna, Goedemorgen Laurence, Goedemorgen Michelle, Goedemorgen Chris, Goedemorgen Steve …’ riepen haar klasgenootjes al gauw in… Read more ‘Stop dat gegroet onmiddellijk’