Mijn diagnose autisme heeft me geholpen om mezelf zoals ik ben te aanvaarden”, schrijft Marlies Hübner, collega-blogger bij Robotinabox, een van de populairste Duitstalige autismeblogs. In een interview met het Oostenrijkse blad ‘News.at’, spreekt ze hoe haar diagnose haar leven heeft veranderd, waarom mensen met autisme niet noodzakelijk in hun eigen wereldje leven, wat een (on)toegankelijke samenleving voor haar betekent, over autisme bij vrouwen, maskeren, openheid over je autisme op de werkvloer, en de invloed van Greta Thunberg.
Parai Daiza is een gesloten tuin voor wie niet perfect van lijf en leden is. Een park dat volop in evolutie is en in geen geval met andere dieren – of natuurparken vergeleken kan worden. Vrij ontoegankelijk, slecht bereikbaar met het openbaar vervoer, niet vriendelijk, educatief povertjes en prijzig … we hebben ons bezoek dan ook, met barstende hoofdpijn, met de helft ingekort.
Als ‘wakkere burger’ wil ik mijn ervaringen delen om anderen te helpen. In de mate van het mogelijke, tenzij ze ’t zelf absoluut niet willen en rekening houdend met beperkte energie uiteraard. Dat kan op vele manieren. Via mails, sociale media, losse babbels met bondgenoten of in de kroeg, of door mee te werken aan wetenschappelijke onderzoeken. Toegenomen vragen aan de Eerste Lijn Zo wordt ik een maand geleden opgebeld door een vriendelijke mevrouw van de Koning Boudewijnstichting om mijn ervaringen als gebruiker van de eerstelijnszorg te delen in functie… Read more De versterking van de eerste lijn →
‘Universal Design‘ of ‘ontwerpen voor iedereen‘ (‘design for all‘) betekent zoveel als de dagelijkse dingen om ons heen, en in het bijzonder de openbare dienstverlening, zo gebruiksvriendelijk en toegankelijk mogelijk… Read more Bruikbaar voor iedereen … →
Wanneer ik aankom in de oude spoorwegkathedraal Antwerpen Centraal, overweldigt alles weer als nooit te voren. Studenten fotografie zijn op zoek naar vergane glorie. Toeristen proberen die paar laatste momenten van hun reis vast te leggen. Ook mijn herinneringen aan vroeger komen op. Toen ik als kind hier aankwam om mijn familie te bezoeken. Of, iets minder lang geleden, betraand afscheid nam van mijn eerste lief, een Antwerpse schone. Op weg naar een happening Nu ben ik op weg naar een ‘happening’. Een ‘screening’ van de gebruiksvriendelijkheid van ‘De Statie’.… Read more De onzichtbare drempel →
