Deze week lijkt het wel een tsunami van vragen over gebroken harten en verbroken vriendschappen in mijn mailbox. Zo vraagt Nadia of autistische mensen nog terug komen op een beslissing? Zoals bijvoorbeeld iemand nog een tweede kans geven. ‘Blijven autistische mensen altijd bij hun standpunt, is het eens beslist definitief of bestaat de kans dat ze beseffen dat ze fout zijn?’ Deze vraag probeer ik met zin voor nuance en vanuit persoonlijke ervaringen te beantwoorden.
Johnny, geen lezer van deze blog, mailt me volgende vraag: “Mijn vrouw Lesley, die jouw blog wel leest, stelde voor dat ik mijn ‘probleem’ aan jou voorlegde. Het lijkt of mijn kameraad, die autisme heeft, het veel moeilijker heeft met vertrouwen met anderen, met mensen in ons groepje, dan wij, als normale mensen. Hoe zou dat volgens jou komen? Moet ik dat in het autisme zoeken? Heeft hij iets ergs meegemaakt? En wat kunnen we eraan doen? Hoe kan ik het vertrouwen van mijn autistische kameraad opkrikken? Zou jij daar iets op kunnen schrijven? Ciao!’ Vanuit eigen ervaringen en met nuance probeer ik deze vraag in deze blog te beantwoorden.
Naar aanleiding van de uitspraak van wielrenner Thomas De Gendt die zichzelf autistisch verklaart, een reflectie waarom ik mezelf dan maar topwielrenner verklaar.
Steven, die sinds enkele jaren een diagnose autisme heeft, vraagt zich af of het mogelijk is, en in welke mate, dat je vrienden kan zijn met iemand wiens ideeën over autisme verschillen. Waar trek je de grens?” In deze blog probeer ik genuanceerd en vanuit eigen ervaring op te antwoorden.
Hoe kan je beter met een autistisch mens opschieten, vraagt Sarah, volgens zichzelf niet-autistisch, aan mij. Op haar vraag probeer ik hier op een genuanceerde en persoonlijke manier te antwoorden.
De liefde gaat door de maag, luidt het spreekwoord. Dat zal Lindsay, lezeres van mijn blog en studente Logistics, ook gedacht hebben. Ze wil haar autistische studiegenoot Leo-Paul immers verrassen door voor hem een lekker gerecht klaar te maken. Heimelijk heeft ze ook wel gevoelens voor hem, bekent ze, maar hij is toch vooral bezig met zijn studie. Ze mailt me om te vragen of tomatensoep een veilige keuze is. In deze blog probeer ik genuanceerd daarop te antwoorden.
Lesley, vrouw met autisme en beheerder van een (Belgische) praatgroep voor vrouwen met autisme, beantwoordt vijf vragen over en rond autisme, zoals over je autisme praten, samen leven met autisme, hoe zij de toekomst ziet, en wat ze mist in wat er rond autisme gebeurt. Het eerste wat ze vermeldt is dit : ‘Laat ik eerst even vermelden dat ik me zeer vereerd voelde toen Tistje me vroeg of ik wou meewerken aan deze rubriek, dus bij deze: dankjewel!’ (Lesley)
Leesverslag van ‘Onzichtbaar onvermogen: een kijkje in het leven van een autistische vrouw’, van Evelien Tersteeg, uitgegeven bij uitgeverij Hogrefe in 2020.
Tistje 