Marjorie denkt dat haar beste vriendin autistisch is maar ze durft het haar niet te zeggen. Ze vraagt of ik daar een idee over heb. Ik probeer vanuit eigen ervaringen en genuanceerd mijn visie neer te schrijven in deze blog.
Jessica, een achttienjarige jonge vrouw die net een diagnose autisme heeft, mail me met de vraag wat voor mij precies vriendschap is, hoe je precies vrienden maakt en hoeveel vrienden ik heb. Ze heeft zelf heel weinig vrienden maar wil er graag hebben. Als ze dat laat weten aan anderen, reageren die heel raar op, vind ze. ‘Ze zeggen dat ze mijn vrienden zijn. Of ik krijg berichtjes van rare jongens of mannen die volgens mij helemaal niet weten wat vriendschap is. Ik vind het moeilijk en vraag me af hoe je als oudere persoon, zoals jij, vrienden maakt en omgaat met vriendschap.’ Ik probeer genuanceerd, vanuit eigen ervaring en kennis, op haar vraag te antwoorden met deze blog.
Deze week lijkt het wel een tsunami van vragen over gebroken harten en verbroken vriendschappen in mijn mailbox. Zo vraagt Nadia of autistische mensen nog terug komen op een beslissing? Zoals bijvoorbeeld iemand nog een tweede kans geven. ‘Blijven autistische mensen altijd bij hun standpunt, is het eens beslist definitief of bestaat de kans dat ze beseffen dat ze fout zijn?’ Deze vraag probeer ik met zin voor nuance en vanuit persoonlijke ervaringen te beantwoorden.
Johnny, geen lezer van deze blog, mailt me volgende vraag: “Mijn vrouw Lesley, die jouw blog wel leest, stelde voor dat ik mijn ‘probleem’ aan jou voorlegde. Het lijkt of mijn kameraad, die autisme heeft, het veel moeilijker heeft met vertrouwen met anderen, met mensen in ons groepje, dan wij, als normale mensen. Hoe zou dat volgens jou komen? Moet ik dat in het autisme zoeken? Heeft hij iets ergs meegemaakt? En wat kunnen we eraan doen? Hoe kan ik het vertrouwen van mijn autistische kameraad opkrikken? Zou jij daar iets op kunnen schrijven? Ciao!’ Vanuit eigen ervaringen en met nuance probeer ik deze vraag in deze blog te beantwoorden.
Naar aanleiding van de uitspraak van wielrenner Thomas De Gendt die zichzelf autistisch verklaart, een reflectie waarom ik mezelf dan maar topwielrenner verklaar.
Steven, die sinds enkele jaren een diagnose autisme heeft, vraagt zich af of het mogelijk is, en in welke mate, dat je vrienden kan zijn met iemand wiens ideeën over autisme verschillen. Waar trek je de grens?” In deze blog probeer ik genuanceerd en vanuit eigen ervaring op te antwoorden.
Hoe kan je beter met een autistisch mens opschieten, vraagt Sarah, volgens zichzelf niet-autistisch, aan mij. Op haar vraag probeer ik hier op een genuanceerde en persoonlijke manier te antwoorden.
De liefde gaat door de maag, luidt het spreekwoord. Dat zal Lindsay, lezeres van mijn blog en studente Logistics, ook gedacht hebben. Ze wil haar autistische studiegenoot Leo-Paul immers verrassen door voor hem een lekker gerecht klaar te maken. Heimelijk heeft ze ook wel gevoelens voor hem, bekent ze, maar hij is toch vooral bezig met zijn studie. Ze mailt me om te vragen of tomatensoep een veilige keuze is. In deze blog probeer ik genuanceerd daarop te antwoorden.
Tistje 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.