Domien, een jongvolwassen man die sinds kort een autismediagnose heeft, is al jaren verwoed op zoek is om, zoals hij het zelf verwoord in zijn mail, ‘zo goed mogelijk te functioneren in deze samenleving’.
Domien noemt zichzelf een ‘geniaal ideeënfabriekje’, maar wat maar niet lijkt te lukken is met anderen samen te leven. Natuurlijk kan ik wachten tot de anderen veranderen, maar dan kan ik lang wachten. Ik wil graag het goede voorbeeld tonen, en zelfs voldoen aan de strengste normen’, schrijft hij. ‘Maar welke zijn dat? Heb jij daar enig idee over?’ Op deze moeilijke vraag probeer ik vanuit eigen ervaringen en genuanceerd te antwoorden.
1000 vragen aan jezelf, nummer 87, met vragen over gokken, bibliotheek versus boekhandel, schaamteloze dingen doen voor geld, teveel beschermd worden versus teveel vrijheid krijgen, of er een grens is aan het aantal vrienden dat iemand kan hebben, of alles plezierig kan zijn als je maar wil, op welke manier affectie ontvangen, naar welk sociaal gebeuren ik eerst niet wilde gaan maar wat toch is meegevallen achteraf bekeken, hoe mensen mij opvallen op straat, en wat ik mezelf onlangs heb geleerd.
De mogelijkheid om elkaar te kunnen ontmoeten zoals we zijn, zonder storende invloeden, dat zou de essentie zijn van sociale omgang. Dat kan bijvoorbeeld online, via sociale media. Toch zijn er heel wat mensen die minstens bezorgd zijn, ook als ouder of hulpverlener van mensen met autisme. In dit artikel ga ik in op die bezorgdheden, waarom er een parallel bestaat met omgaan met seksualiteit, welke oplossing(en) ik zelf adviseer en wat beter kan vermeden worden. Vanuit eigen ervaringen en vanuit gesprekken erover, met mensen uit diverse invalshoeken.
Nummer achtendertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over hoe een ideale dag volgens mij eruit zou kunnen zien, of ik liever een ongelukkige mens of een gelukkige hond zou zijn. Of ik op restaurant altijd hetzelfde bestel. Hoeveel vrijheid ik volgens mezelf heb. Over welke titel het boek over mijn leven zou hebben mocht het een roman zijn. Ook waar ik enorm enthousiast over kan worden, van welke spullen ik er maar niet genoeg kan hebben, of ik een vragensteller of eerder een verteller ben. Tot slot of reizen in de tijd mogelijk is, en welke mijn laatste creatieve uitspatting was.
Fragment van Leonard Kirsch in Boulevard van de vrijheid (WPG uitgevers, september 2015) over het opgroeien van Gregoire, de zoon van mevrouw en mijnheer Liebman.
Tistje 