“Ik vraag me af of iemand met autisme de (soms pijnlijke) waarheid vertelt, eerder dan een leugentje om bestwil, zelfs als hij of zij zeker weet dat hij/zij daarmee de gevoelens van een ander kwetst?” schrijft Noah in de mail die hij me stuurt. Zijn vraag probeer ik in deze blog genuanceerd en vanuit mijn eigen ervaringen te beantwoorden.
Nummer 78 in de 1000 vragen aan jezelf-reeks met vragen rond leven, bestaan, het belangrijkste als je oud bent, herstellen, waarheid en liegen, huishoudelijke klussen waar ik een hekel aan heb …
Een leugen is wanneer je zegt dat iets gebeurde wanneer dat niet het geval was. Maar er is slechts een iets dat ooit gebeurde op dat bepaald moment en op die bepaalde plaats. En er is oneindig veel dat niet op dat moment en op die plaats gebeurde. Als ik over iets denk dat gebeurde begin ik meteen te denken over al het andere dat niet gebeurde. (…) Dat is nog een reden waarom ik niet hou van gewone romans, omdat ze leugens vertellen over wat niet plaatsvond, en ze… Read more Waarom alles wat ik heb geschreven waar is →
Kunnen mensen met autisme liegen? Of is het vooral overmatig gebruik van fantasie en zelfzuchtig? Of toch eerder verkeerde interpretatie en contextblindheid die onterecht liegen wordt genoemd? En wat over de maatschappelijke leugen? In deze blog een poging om autisme en liegen te bespreken. Met een poll.
