Een recente Nederlandse studie (Van der Burg, Begeer, Geurts e.a) onderzocht de zelfinschatting van intelligentie bij autistische en niet-autistische volwassenen en vond dat autistische volwassenen minder sterk overschatten dan niet-autistische, maar met een groter risico op een negatief zelfbeeld. Beide groepen waren gemiddeld even onnauwkeurig, maar de aard van onnauwkeurigheid verschilde. Bezien vanuit zowel sociale druk als stereotypen onthult het onderzoek complexe dynamieken binnen zelfbeeld.
De studie van Ferrer Knight en Birtles (2025) onthult hoe tactiele gevoeligheid voor kleding dagelijkse irritaties en pijn veroorzaakt bij autistische volwassenen. Het onderzoek toont aan dat oncomfortabele kleding niet alleen fysieke stress, maar ook negatieve invloed op zelfbeeld en sociale interactie heeft. Er is behoefte aan zintuiglijk-vriendelijke mode en aangepaste kledingvoorschriften. Aanvullend enige kritiek op de studie vanuit mijn perspectief.
In deze blog analyseer ik de tien adviezen die ik het vaakst krijg in mijn leven, voorgesteld in een mindmap. Ik bespreek de adviezen omgaan met sociale, emotionele en zintuiglijke uitdagingen. Ik benadruk het belang van zelfbewustzijn, het accepteren van hulp, en het vinden van persoonlijke balans, terwijl ik kritisch kijk naar de realiteit en uitvoerbaarheid van de tips.
De 10 dagelijkse uitdagingen als autistische volwassene gebaseerd op een tekst van de Australische psycholoog Tony Attwood, met invulling vanuit eigen ervaringen.
Lena werkt al enkele jaren als maatschappelijk assistent voor een hulplijn. Ze krijgt regelmatig telefoontjes van autistische mensen.
‘Een rode draad die ik vaak tegenkom in gesprekken, zeker bij wanhopige bellers, is het anders-zijn waarmee zij worstelen. Toch is het soms moeilijk voor hen om dat te verwoorden, of zelfs het woord ‘anders-zijn’ in de mond te nemen. Mijn vraag aan jou is of mensen met autisme zich volgens jou altijd bewust zijn dat ze anders zijn, en, misschien beter, of jij je daarvan bewust bent, of jij vindt dat je anders bent?’ Op deze vragen probeer ik in deze blog genuanceerd een antwoord te vinden.
Een impressie van een zondagmiddag, en de vreemde kloof die ik ervaar tussen foto’s en film en werkelijke belevenis
In deze blog ga ik in op een aantal tendensen als het gaat om positieve elementen van (leven met) autisme maar ook de versnippering van ideeën daarover in onze samenleving, ook bij mensen met autisme zelf. Ik gebruik daarvoor mijn eigen ervaringen en inzichten maar steun ook op recent Brits onderzoek dat een groep mensen met autisme bevroeg over de thema’s die zij belangrijk vonden in de positieve beleving van autisme. Ook de invloed van de omgeving (ouders, familie, hulpverlening) blijkt hierin belangrijk.
Wat vinden kinderen met autisme het leukst aan zichzelf, Waar zijn ze volgens zichzelf absoluut het best in en Waar beleef je het meest plezier aan … het zijn in deze tijden misschien wel goede vragen. Vragen die aan bod kwamen in een recent onderzoeksartikel, waarvan ik in deze blog de essentie probeer te beschrijven. Ter inspiratie of als lectuur.
Tistje 