Op Wereldautismedag schreef auteur en student herstelgerichte geestelijke gezondheidszorg Hans Leduc enkele stellingen over autisme en hulpverlening op basis van een onderzoek bij enkele mensen met autisme. In dit blog probeer ik enkele nuances aan te brengen vanuit eigen ervaringen met hulpverlening.
Jeppe is 20 en staat zoals elke dag klaar te wachten op de trein om naar zijn colleges aan de universiteit te gaan. Op dat moment wordt iets omgeroepen waardoor Jeppe vandaag niet op zijn bestemming zal geraken. In deze tekst beschrijf ik ook vanuit eigen ervaring hoe dat gaat, en waarom Jeppe niet ter plekke geraakt. Geïnspireerd door een aantal verhalen van mensen met autisme over ‘details’ die door hun autisme tot onverwachte wendingen in hun leven kunnen leiden.
Dominique Dumortier in “Zodra ik op kantoor ben, gaat het doek op en begin ik te acteren: werken met autisme”, een artikel van Ann Peuteman in Knack Magazine, 11 september 2019, over waarom ze werken en leven een moeilijke combinatie vindt.
Geïnteresseerd in dit artikel? Het is opgenomen in het boek ‘Gedurfde vragen’, uitgegeven bij Cyclus (een imprint van Garant). U kan het bestellen via deze blog (via het contactformulier) of via de uitgeverij.
Sander Verheijen in ‘Ik kan er nét niet bij: een vader en zijn bijzondere tweeling’ (Harper Collins, 2017) over een filmpje dat hij zag tijdens de autismeweek
Kan een rommel –, avond – of jaarmarkt dan zo worden ingericht dat het wel genietbaar zou zijn voor wie wat gevoeliger is voor prikkels en (sociale) aanrakingen? Mogelijks wel, schrijf ik in dit artikel over dit soort evenementen, hoe ik het beleef en wat ik gezellig en minder gezellig aan vind.
De zomerperiode is traditioneel een moeilijke periode voor mij. De zeven gewoontes die ik in deze blog heb vermeld, en die uiteraard strikt persoonlijk zijn, helpen mij van deze periode een relatief zalige tijd te maken. Wees erdoor geïnspireerd of gedegouteerd, maar probeer er toch ook een goeie zomer van te maken.
Over het leukste bij het winkelen in de supermarkt, het knopjes drukken … een van mijn preoccupaties, in 100 woorden beschreven.
