In elke taal zijn de belangrijkste woorden meestal klein. Ja, bijvoorbeeld. Deze woorden zijn gemakkelijk te uiten, en ze vullen de lege ruimtes in onze wereld. Er is echter één woord – ook klein van omvang – dat we moeilijk vinden om uit te spreken: ‘Nee’. We zien onszelf meestal als genereus, begripvol en beleefd als we niet ‘nee’ zeggen. Omdat ‘nee’ beschouwd wordt als vervloekt, egoïstisch en allerminst spiritueel. Het geeft soms zelfs eens schuldgevoel ‘nee’ te zeggen of negatief te zijn. Wie zijn wij immers om iets af… Read more De kunst nee te zeggen →
Hoe maak ik autisme bespreekbaar bij mensen die niet gediagnosticeerd zijn? Dat is de (interessante) vraag die een zekere Cornutus stelt in een reactie bij de poster ‘focus op talenten’. Een vraag die ik overigens al vaker ben gesteld. Bij een gezellige babbel met een glaasje bubbels na voordrachten. Tijdens telefoontjes met doodgewone mensen (zonder autisme) die weten dat ik hier en daar wel eens wat schrijf over autisme. Oom aan de drank, hyperalerte schoondochter, bizarre collega … De vraag gaat dan meestal over hun schoonvader. Of over de ietwat… Read more Een vermoeden van … wat nu? →
Kunnen mensen met autisme liegen? Of is het vooral overmatig gebruik van fantasie en zelfzuchtig? Of toch eerder verkeerde interpretatie en contextblindheid die onterecht liegen wordt genoemd? En wat over de maatschappelijke leugen? In deze blog een poging om autisme en liegen te bespreken. Met een poll.
Tistje 