Marjolein, een Nederlandse therapeut en moeder mailt met volgende vraag: ‘Tijdens een gesprek met een cliënte met autisme onlangs vroeg ik wat zij zoal de hele dag deed. Ze antwoordde me tot mijn verbazing ‘denken’. Dat vond ik nou zo merkwaardig, want dat doen wij namelijk toch ook. Maar ze kon me niet vertellen waaraan ze zoal dacht. Kan jij me wijzer maken waar autisten zoal aan denken en zou dat iets met je geluk te maken kunnen hebben?’. Zoals steeds probeer ik vanuit eigen ervaringen genuanceerd te antwoorden.
Laat die lat los, stond er bibberig gekalkt op de wagon van de Intercity naar huis. Maar wat betekent het? Wat is die lat en wie moet ze loslaten? En wat betekent loslaten? Een korte blog over latten en loslaten.
Temple Grandin, Amerikaanse zoöloog en vrouw met autisme, in ‘Calling All minds: How to think and create like an inventor’ (Penguin, 2018) over hoe zij zichzelf ziet als een denker op het humane spectrum en waarom autisme geen ‘one size fits all’ is.
Kan je weten of je een goede beslissing neemt? Het is niet meteen een vraag waar ik dagelijks bewust mee bezig ben. Toch sluimert ze regelmatig in mijn achterhoofd. Zeker bij een moeilijke keuze of een knoop van formaat die ik moet doorhakken. In deze blog probeer ik mijn ervaringen erover te verwoorden en een antwoord te omschrijven.
Gerrit Glas (Nederlands psychiater en filosoof) in ‘Denken is meer dan brein’ van Willem Schoonen in Trouw, 11 februari 2017 over de verhouding van mens met autisme en autisme.
Annelies (43) is lezeres van deze blog, tevens moeder en hulpverlener. Via mail stuurt ze volgende: Onlangs hoorde ik op een lezing over autisme dat iemands veerkracht bepaalt hoe diens autisme zich uit. Ik lees af en toe op jouw blog en kom die veerkracht ook wel eens tegen. Hoe sta jij tegenover de vernoemde uitspraak en hoe zou jij die veerkracht dan omschrijven? In deze blog probeer ik daar vanuit mijn eigen ervaring en kennis op te antwoorden.
In welke wereld leven wij? Het is vaak een uitroep of retorische vraag, en in andere gevallen het begin van een maatschappelijk of theoretisch betoog. Ik kan vooral zeggen in welke wereld ik (volgens mezelf) leef, en in deze blog doe ik daartoe een poging.
Geïnspireerd door een tekst van Samen Sterk Zonder Stigma, een Nederlandse organisatie, stel ik mijn twintig leefregels op, zeer tijdelijk en met een flinke pak zout te nemen (te relativeren).
Tistje 