Kenzo, een autistische volwassen man mailt me: Ik kan enorm genieten van in een donkere kamer te zitten of te liggen, en gewoon niets te doen, of bij het licht van een schemerlamp te lezen of muziek te beluisteren. Ik krijg daar regelmatig commentaar op. Volgens de mensen om mij heen, vooral hulpverleners en nu en dan familie, is dat echt ongezond. Hoe sta je hier tegenover als autistische mens, doe je dat ook graag en hoe zou je reageren op die criticasters?”. Ik probeer genuanceerd en vanuit eigen ervaring op Kenzo’s vraag te antwoorden.
Een tweede lijstje uit de 30 lijstjes van Marjolein van Braam Morris. Vandaag dacht ik vooral aan waar ik nu echt van kan genieten. Opnieuw in mijn eigen handschrift.
Ontmoet maandelijks een autist die je nog niet kende (na het hem/haar gevraagd te hebben, natuurlijk) en doe samen ets wat hem/haar autistisch gelukkig maakt. Het is een tip die ik las in een blog van Peter Vermeulen van Autism in Context, en ik mensen aanraad als ik over mijn autismebeleving spreek. In deze blog ga ik er dieper op in.
Zoals in vorige blog beschreven, vertrekken mijn liefste en ik voor enige tijd naar de VS, op familiebezoek. Na een vlucht van iets meer dan tien uur hopen we op onze bestemming te landen. Vliegen met autisme is sinds mijn kindertijd een hele uitdaging. In deze blog beschrijf ik hoe ik me voorbereid, en hoe we uiteindelijk tot ons ‘reisboekje’ gekomen zijn, als handleiding om stress & overprikkeling te vermijden en zoveel mogelijk te anticiperen.
Vandaag geen tekst met veel woorden maar een tekening over de leuke dingen die ik vandaag kon doen (met dank aan al de mensen die dit mogelijk maakten).
Citaat van Margot, vrouw met autisme, in Goed Gevoel van 18 januari 2017 over hoe ze vroeger haar autisme meteen kenbaar maakte, ook aan mensen die ze pas kende, maar daarvan is teruggekeerd. Ook op de arbeidsmarkt vind ze het beter een afwachtende houding aan te nemen.
Doodgewone dingen die je hart doen zingen, ze komen elke week in een rubriek in de krant De Standaard. Geïnspireerd door deze rubriek maak ik een overzichtje van heel gewone ‘dingen’ (ervaringen, momenten, mensen) die mij raken.
Eerder dan ons te concentreren op het tekort aan emotioneel welbevinden, zouden strategieën om het geluksgevoel te stimuleren betere effecten geven in de ondersteuning van mensen met autisme, schrijft Peter Vermeulen (Autisme Centraal) in zijn artikel ‘the practice of promoting happiness in autism’, verschenen in de bundel ‘Good Autism Practice: autism, happiness and wellbeing’. In deze blog bespreek ik het artikel en geef drie (kritische) bedenkingen en een advies(je).
Tistje 