Godzijdank is er vandaag weer verse hoop … autisme en hoop
Godzijdank is er vandaag weer verse hoop, is een titel die de lading volledig dekt. U kan er autisme doorheen proeven, maar het gaat toch vooral over het leven.
Godzijdank is er vandaag weer verse hoop, is een titel die de lading volledig dekt. U kan er autisme doorheen proeven, maar het gaat toch vooral over het leven.
Sommige mensen beweren dat autistische mensen beter omgaan met andere autistische mensen (en ze dus het best bij elkaar worden gestoken). Daarbij wordt vaak verwezen naar de tekst van autistisch onderzoeker Damian Milton die schreef over de dubbele empathietheorie. In deze blog ga ik na wat er nu echt in Miltons tekst staat en wat mijn eigen ervaringen zijn daarrond.
Onlangs mailde Solange, vrouw met autisme, me met de vraag of ik dan ooit zelf niet eens gedacht heb dat ik mijn autisme ontgroeid was. “Er zijn namelijk veel momenten in mijn leven waarop ik denk: nu voel ik me helemaal niet autistisch. Of dat ik denk: eigenlijk ben ik op dit moment toch heel normaal bezig. Alsof er nooit sprake van is geweest.” In dit artikel probeer ik daar vanuit mijn ervaring genuanceerd op te antwoorden.
Het is hier zelden zo druk geweest de voorbije drie weken. Zowel in mijn hoofd, binnen– als buitenshuis. Drie weken ophokplicht lijken hun tol te eisen, merk ik, en niet enkel van mij. Maar er is ook hoop, positieve creativiteit en liefde. Hoe ik en mijn omgeving omgaan met hoop en leven in besmettelijke tijden, leest u in deze blog.
Leesverslag van het boek ‘Allemaal Autistisch: tussen hulp, hoop en hype’ van ontwikkelingspsycholoog Gerrit Breeuwsma, verschenen bij SWP in 2019.
Elke tweede van de maand belicht ik een gevoel. Deze keer gaat het over het verwarrend gevoel dat ik in de loop van de dag ervaar in de omgang met anderen en wanneer ik op mezelf ben, overstelpt met emoties en verwachtingen over hoe daarmee om te gaan en wat daarmee te doen.
Mieke Stevens in ‘Ik voel wat jij voelt’ in het tijdschrift Autisme Centraal, 2011/02 over de betekenis van de diagnose autisme en wat volgens haar de sleutel van het leven met autisme is.
Janna (19) stuurt me per mail een dankwoord (‘je getuigenis voor onze school was enorm interessant, dankjewel’) en de vraag of ik het jammer vind of ik als autist ben geboren. In deze blog probeer ik haar vraag zo eerlijk mogelijk te beantwoorden.