Het is hier zelden zo druk geweest de voorbije drie weken. Zowel in mijn hoofd, binnen– als buitenshuis. Drie weken ophokplicht lijken hun tol te eisen, merk ik, en niet enkel van mij. Maar er is ook hoop, positieve creativiteit en liefde. Hoe ik en mijn omgeving omgaan met hoop en leven in besmettelijke tijden, leest u in deze blog.
Leesverslag van het boek ‘Allemaal Autistisch: tussen hulp, hoop en hype’ van ontwikkelingspsycholoog Gerrit Breeuwsma, verschenen bij SWP in 2019.
Elke tweede van de maand belicht ik een gevoel. Deze keer gaat het over het verwarrend gevoel dat ik in de loop van de dag ervaar in de omgang met anderen en wanneer ik op mezelf ben, overstelpt met emoties en verwachtingen over hoe daarmee om te gaan en wat daarmee te doen.
Mieke Stevens in ‘Ik voel wat jij voelt’ in het tijdschrift Autisme Centraal, 2011/02 over de betekenis van de diagnose autisme en wat volgens haar de sleutel van het leven met autisme is.
Janna (19) stuurt me per mail een dankwoord (‘je getuigenis voor onze school was enorm interessant, dankjewel’) en de vraag of ik het jammer vind of ik als autist ben geboren. In deze blog probeer ik haar vraag zo eerlijk mogelijk te beantwoorden.
Vijf vragen aan … Landschip, ‘verdwaalde toerist in de mensenwereld’ (met autisme). Over betrokkenheid tegenover autisme. Over wat het leven met autisme aangenamer zou kunnen maken. Over kunst. Over de toekomst en de hoop van Landschip voor de toekomst.
Als niemand het mij wilde of kon leren, moest ik het mezelf maar leren, dacht ik zo. Dus dat is precies wat ik deed. Ik leerde mezelf alles. Door mensen nauwgezet te observeren. Door veel te lezen. En vooral door te experimenteren. Beetje bij beetje ontwikkelde ik kneepjes en alternatieven om mijn tekortkomingen te overwinnen en mijn sterktes te exploiteren. Zo ging ik behoren tot de groep ‘mensen als ik’. Die hun plan leerden trekken. Tot het concept ‘mensen als ik’ een volledig nieuwe betekenis kreeg. Voorheen zou ik mezelf… Read more Een nieuw leven … →
Naast het dressoir, de staande lamp en de deurpost, hangen ze lichtjes te wapperen aan een lint: de traditionele kerst – en nieuwjaarskaartjes met wensen. Elk jaar zijn het er meer. Zoveel dat er nu al twee linten hangen. In deze blog een blik op hoe wij de kerst beleven.
