Bespreking van een recent Australisch onderzoek dat stelt dat ondanks de indruk dat de publieke opinie tegenover autisme verbetert, er nog vaak een schijnverbetering is, en mensen zich vaak nog ongemakkelijk voelen bij autistische mensen, en wat daar mogelijke oplossingen voor zijn.
José (34) spreekt in ‘Mijn autisme was geen enkel punt’ in Trouw over waarom mensen soms moeite hebben met haar
Hennie, leerlingenbegeleider, vraagt zich af in welke mate autismeblogs betrouwbaar zijn. Ik probeer haar een genuanceerd maar persoonlijk antwoord te geven.
Veronique Gysbrechts, strafpleiter, in Het Laatste Nieuws van 5 november 2022 over de impact van een ervaring met een cliënt met autisme.
Net als onze ontwikkeling, evolueert ook onze autismebeleving, en dus ook de houding daar tegenover. In deze tekst ga ik dieper in op vier mogelijke houdingen in de omgang met (beperkingen die voortvloeien uit) autisme, en hoe de voortdurende verandering van autisme niet alleen mijn houding tegenover autisme beïnvloedt maar ook de communicatie erover met anderen. Die blijven meestal hangen in één beeld en doen alles wat daarvan afwijkt af als misbruik, overcompensatie of ontkenning.
Ria (21), een Belgische vrouw met autisme, vraagt me via mail: Onlangs las ik dat mensen met autisme die op reis zijn in het buitenland zich minder autistisch voelen of geen last ervaren van hun autisme. Ook las ik dat studenten die aan een buitenlandse universiteit gaan studeren betere ervaringen hebben in verband met rekening houden met hun autisme en toch ook kansen krijgen. Zou het zijn dat je in het buitenland anders wordt behandeld als autist? Zou ik dan niet beter verhuizen? Wat denkt u ? In deze blog probeer ik een genuanceerd antwoord te geven.
Citaat van persoon (met autisme) op een sociale media-site, discussiegroep rond werk en ondersteuning, over de houding/attitude van bepaalde niet-autistische mensen (beroepskrachten/professionals) in de ondersteuning van mensen met autisme.
Toen ik als autistisch was gediagnosticeerd (en ook als zwaar verstandelijk gehandicapt, ze zeiden dat ik een IQ onder de 30 had), was dat voor mijn ouders alle reden om mijn geboorte als een tragedie te ervaren. De hele wereld zag autisme als onbehandelbaar. Soms dringt het tot me door hoe groot de kans was dat ik vanaf dat moment de rest van mijn leven in mijn hoofd zou zijn opgesloten, zonder het vermogen met de wereld om me heen te communiceren. Mijn autisme zou in dat geval een gewone… Read more ‘Geluk is een houding, niet een gebeurtenis’ →
Tistje 