In ons gebouw is het groot nieuws dat Walter & Wynston huwen, maar het verdeelt ook, want Janine, die koffiemiddagen organiseert, zou het graag anders zien, en willen dat de zieken ‘geplaatst’ worden. Een verslagje.
Leesverslag van ‘Onzichtbaar onvermogen: een kijkje in het leven van een autistische vrouw’, van Evelien Tersteeg, uitgegeven bij uitgeverij Hogrefe in 2020.
“Ik vraag me af of iemand met autisme de (soms pijnlijke) waarheid vertelt, eerder dan een leugentje om bestwil, zelfs als hij of zij zeker weet dat hij/zij daarmee de gevoelens van een ander kwetst?” schrijft Noah in de mail die hij me stuurt. Zijn vraag probeer ik in deze blog genuanceerd en vanuit mijn eigen ervaringen te beantwoorden.
Fragment uit Do you think this is strange? (Brindle & Glass, 2015) van Aaron Cully Drake – waarbij een jongen met autisme vertelt hoe hij hoort dat zijn ouders ruziën over het verschil tussen ‘een autistisch persoon’ of een ‘persoon met autisme’ en het belang daarvan voor hen.
Citaat van Eva A. Mendes in ‘Marriage and Lasting Relationships with Autism Spectrum Disorder’. Uitgegeven bij Jessica Kingsley, in 2015.
Ben je voor of tegen het autihuwelijk? Dat vraagt Janina (29). Een absurde vraag, denk ik. Niettemin een antwoord. Ik zie het als een huwelijk zoals er andere zijn.
Op een dag vertrekt een man op pad om de liefste uit zijn dromen wakker te kussen. Dat is de missie van onze man. Veel weten we niet over hem. Dat hij iemand is tegen wie nog geen officiële klacht is ingediend. En uit zijn centraal dossier bij de overheid blijkt hij, in de moderne zin van een ouderwetse term, een heilige te zijn. Maar nu vertrekt hij dus. Om zijn liefste wakker te kussen. Zonder te weten waar ze woont. Zonder te weten waarom hij haar wakker wil kussen.… Read more Onderweg met een missie →
Tistje 