Lynn Kern Koegel (University of California) in Autism Adulthood: Strategies and Insights for a Fulfilling Life (Skyhorse Publishing, 2016) van Susan Senator en John Elder Robison over wanneer inclusie voor mensen met autisme begint.
“Mensen mogen gerust weten dat ik autisme heb maar ik ben bang voor ‘emotionele schurken’ die daar misschien misbruik van kunnen maken en mij zouden manipuleren”
Parai Daiza is een gesloten tuin voor wie niet perfect van lijf en leden is. Een park dat volop in evolutie is en in geen geval met andere dieren – of natuurparken vergeleken kan worden. Vrij ontoegankelijk, slecht bereikbaar met het openbaar vervoer, niet vriendelijk, educatief povertjes en prijzig … we hebben ons bezoek dan ook, met barstende hoofdpijn, met de helft ingekort.
Citaat van schrijfster/moeder/ervaringsdeskundige Chris Lauwer over de omgang met haar zoon met autisme, over het evenwicht tussen niet alles toestaan onder het mom van autisme maar toch dat het vanzelfsprekend laten blijken dat hij autisme heeft.
De begeleiding van studenten met autisme moet zich richten op ‘wat ze kunnen’ en niet op ‘wat ze niet kunnen’: denken in mogelijkheden dus en niet denken in problemen. In The Optimist.nl (mei/juni 2012) pleit emeritus hoogleraar orthopedagogiek, Ina van Berckelaer-Onnes (zie ‘Autisme niet langer een stoornis’), ervoor om niet alle aandacht te vestigen op de negatieve aspecten. Die helpt mensen met autisme niet. Volgens haar moet je altijd zorgen dat de sterke vaardigheden functioneel worden ingezet. Diederik Weve, ingenieur bij Shell, ervaringsdeskundige en lid van de werkgroep ‘Vanuit autisme… Read more ‘Het gaat om het normaliseren van autisme’ →
Succesverhalen zijn ‘in’, maar worden vaak slordig opgemaakt en/of gebracht. Het is een verhaal waarin je terugblikt op een of meerdere ervaringen of evoluties of situaties waar je tevreden over of fier op bent. Enkele kritieken zijn de nadruk op prestatie, vergeten van bestaanskwaliteit en de rol van de omgeving. Wat is succesvol leven dan voor mij? Dat draait voornamelijk rond evenwichten vinden. Tussen mezelf zijn en in de samenleving leven vooral. Afsluitend: elk mens heeft successen, en elk verhaal is de moeite waard. Zolang je niet naar anderen de vinger wijst vanuit je eigen succesverhaal.
Bij het begin van het schooljaar was Anne uitgelegd dat ze ’s morgens, ten laatste als de les begon, haar medeleerlingen even moest groeten. Op het moment dat het zo ver was, en ze het klaslokaal binnen kwam, herinnerde ze zich dat ze ‘iedereen in de klas moest groeten’. Ze deed wat van haar verlangd werd. Omdat ze dit echter nogal letterlijk opvatte, begon haar goed bedoeld gegroet al snel te irriteren. Na ‘Goedemorgen Susanna, Goedemorgen Laurence, Goedemorgen Michelle, Goedemorgen Chris, Goedemorgen Steve …’ riepen haar klasgenootjes al gauw in… Read more ‘Stop dat gegroet onmiddellijk’ →
Tistje 