Nummer 75 in de reeks 1000 vragen aan jezelf met vragen als ‘Als een dag in iemands schoenen zou staan, wie zou dat dan zijn’, ‘Hoe zag je slaapkamer eruit als kind’, ‘Wat is het eerste waar je op let als mensen voor het eerst ontmoet’, ‘waar ben je het meest dankbaar voor’, ‘welke keuze hoop je nooit te moeten maken’, ‘wat is de voornaamste reden dat je op een vraag niet reageert’, …
Kan je weten of je een goede beslissing neemt? Het is niet meteen een vraag waar ik dagelijks bewust mee bezig ben. Toch sluimert ze regelmatig in mijn achterhoofd. Zeker bij een moeilijke keuze of een knoop van formaat die ik moet doorhakken. In deze blog probeer ik mijn ervaringen erover te verwoorden en een antwoord te omschrijven.
Nummer vijfendertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over waar ik kan over blijven doordrammen, of elke liefdesrelatie redden is, en met welk lichaamsdeel ik tevreden ben. Over hoe ik het leven spannend hou, of ik goed kan presteren onder druk, en welke levensfase ik het prettigst heb ervaren. Tevens komen vragen aan bod als of ik andere mensen net zoveel waard vind als mezelf en of ik denk dat je altijd de keuze hebt. Tot slot nog of ik liever al mijn geld zou verliezen of alle foto’s die ik heb gemaakt, en of ik liever over tien minuten te laat zou zijn of altijd twintig minuten te vroeg.
Nummer negenentwintig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over het verzinnen van doemscenario’s en uitstelgedrag, of ik dieren net zo belangrijk vind als mensen, welke Olympische sport ik zou willen uitoefenen mocht ik kunnen uitkomen. Over hoe de meest onvergetelijke dag eruit zag/ziet, wie of wat ik zou redden uit een brandende woning, en naar waar ik zou verhuizen mocht ik naar het buitenland kunnen. Over wat mijn beste keuze tot nu toe was, wie ik het meest bewonder en of ik mensen gemakkelijk vergeef.
In deze blog zet ik de tien criteria uiteen die mijn keuze voor boeken (zowel in verband met autisme als met andere thema’s in het leven) bepalen.
Hij is gediagnosticeerd als ‘autist’. De officiële omschrijvingen lijken me echter niet helemaal bij hem te passen. Diagnostische termen geven me wel vaker een ongemakkelijk gevoel door hun je-hebt-het-of-je-hebt-het-niet-karakter. De scherpe opdeling die ik hierin voel tussen zij-die-iets-kunnen (hier: sociaal zijn) en zij-die-het-niet-kunnen klopt naar mijn gevoel niet volledig. Ik heb slechts een beperkte ervaring in het werken met mensen die ik nu even ruimer zou willen omschrijven als mensen-die-worstelen-met-het-niet-voldoen-aan-doorsnee-maatschappelijke- normen-omtrent-sociaal-leven. Momenteel twijfelt hij: had het niet beter allemaal kunnen blijven zoals het was? Als het kon, zou hij de… Read more ‘Had het niet beter allemaal kunnen blijven zoals het was?’ →
In het leven staan, daar hoort kiezen bij, en je plan daarin leren trekken. In theorie doe je dat door eliminatie, door beperking, via een indirecte keuze, bij verstek, door een voorwaardelijke keuze, uit reactie, bij consensus of gewoon zomaar. Kiezen in de praktijk Praktisch ligt het heel wat moeilijker. Om te kunnen kiezen moet je min of meer een overzicht hebben van de situatie. Eerst een beeld opmaken van de context, je bewust worden van de blinde vlekken, die vanuit je ervaring proberen bij te kleuren en dan te… Read more De vijfde weg →
Op de vraag of het moeilijk is om goede keuzes te maken, antwoord ik volmondig ja. Er zijn volgens mij weinig mensen, los van het autisme, die vooral goede keuzes kunnen maken. Vandaar waarschijnlijk ook de uitdrukking: missen is menselijk. Ook mensen met autisme zijn dus menselijk en kunnen fouten maken. Al valt het sommige mensen moeilijk om dat toe te geven en steigeren ze daarbij al te vaak. Want ‘wie zal dat betalen?’. En: ‘wat gebeurt er met onze goede naam?’ Alsof er bij hen zoveel meer staat bij… Read more De goede keuze … altijd een beetje boekhouden →
