Deze week lijkt het wel een tsunami van vragen over gebroken harten en verbroken vriendschappen in mijn mailbox. Zo vraagt Nadia of autistische mensen nog terug komen op een beslissing? Zoals bijvoorbeeld iemand nog een tweede kans geven. ‘Blijven autistische mensen altijd bij hun standpunt, is het eens beslist definitief of bestaat de kans dat ze beseffen dat ze fout zijn?’ Deze vraag probeer ik met zin voor nuance en vanuit persoonlijke ervaringen te beantwoorden.
Sinds kort sjees ik met een (elektrische) fiets langs Vlaamse velden, en overbrug ik dagelijks 22 kilometer. Hoe ik tot die fiets ben gekomen, schrijf ik in deze blog.
Persoonlijke reflectie op een (goede) raad die een leerkracht Nederlands mij meegaf na een examen in een (bijna) even hete juni als nu, namelijk ‘als er geklopt wordt aan de deur, open dan, maar alleen als het voor jou is bedoeld’.
Heb je altijd de keuze, vraagt Lieven me, om het jezelf niet te moeilijk te maken? In deze blog probeer ik op deze wat abstracte vraag genuanceerd te antwoorden.
‘Sorry, u behoort niet tot onze doelgroep’ krijg ik af en toe te horen. In deze blog schrijf ik hoe ik daarmee omga, en wanneer ik zoal niet tot een (doel)groep hoor, waarom ik dat soms moeilijk en soms ook beter vind.
1000 vragen aan jezelf #99 met vragen over irrationeel gedrag, jezelf vragen stellen, keuzes die ik uitstel, slecht nieuws, mensen mijden, een derde oog of twee extra neuzen hebben, hoeveel autistische mensen er nodig zijn om een lamp te vervangen, wensen die vervuld worden, altijd de waarheid of altijd liegen en de grootste uitdaging elke dag,
Waarom zou je het moeilijk maken als het gemakkelijk kan? Ik heb het mezelf vaak afgevraagd. Ik heb het te horen gekregen van anderen. En ik heb het mogen ondervinden. Soms klinkt het ook als een verwijt, als een ergernis aan gedrag dat ik lijk te stellen. Waarom maak je het jezelf zo moeilijk? Op die vraag probeer ik in deze blog een antwoord te geven. Een genuanceerd en persoonlijk antwoord, dat wel.
Ik sta voor het rek in de supermarkt en denk. Of liever: ik sta in verwondering. En een gedachtestroom trekt zich op gang, van bij het begin, die maandag, bij wakker worden met een vreemd gevoel, tot vrijdag, op de operatietafel en tot voor het rek verzorgingsproducten in de supermarkt. Een enigszins warrige gedachtenstroom in een minuut of vijf.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.