Als je jezelf wil ontladen, wat doe je dan? Een wandeling aan zee, in afzondering gaan, iets nieuws leren, geïnspireerd raken, knuffelen met mijn vriendin … een overzichtje van antwoorden op die vraag die ik tijdens voordrachten wel eens gesteld krijg.
Zolang ik al leef, heb ik de indruk dat in deze samenleving woorden die verwijzen naar lichaamsdelen overheersen. In het bijzonder wanneer mensen willen verwijzen aan werkpunten of defecten. Wie niet goed is in ellebogenwerk, steeds de vinger (te sterk) op de wonde legt of het hart op de (soms te scherpe) tong heeft liggen, heeft het duidelijk niet gemakkelijk in onze samenleving. Erkend of bot? De mate waarin we fingerspitzengefühl hebben, bepaalt volgens mij sterk hoe we in de samenleving staan. Of we erkend, gewaardeerd, verstaan worden. Of toch… Read more Fingerspitzengefühl →
De onzichtbare autist gaat over het hoofd, communicatie, elasticiteit en (on)veranderbaarheid van (kunstzinnige en magere) autisten van middelbare leeftijd. De onzichtbare autist is een baanbrekend werkje van L. Kruiker en collega H. Schorseneerder, uitgegeven door de legendarische Schipper Landschip. Het standaardwerk wordt onder andere verspreid door de Vlaamse Vereniging autisme en tal van andere organisaties rond autisme.
Ons lichaam schreeuwt om contact met de ander, maar wanneer er contact is, doen pijn en verwarring ons terugdeinzen. Ik heb 25 jaar nodig gehad om iemand de hand te kunnen schudden en recht in de ogen te kijken. Temple Grandin
Nu het zomer is, wordt een mens, zoals ik er een ben, verondersteld zomers te doen. Wat dat ook moge betekenen. Maar als je niet gemaakt ben om zomers te doen, maar eerder om in de tussenseizoenen te leven, zoals ik, dan vergt dat wat creativiteit. En energie natuurlijk. De verandering der seizoenen Enkele tientallen zomers ervaring helpen daarbij. Zo heb ik intussen geleerd dat er geen seizoenen meer zijn. Die vaststelling was voor mij een opluchting. Het zomert nog wel eens, het wordt nog wel eens (te) warm. Maar… Read more Aan het strand →