In de trein merk ik een vrouw die alleen zit en wiegt, wat herkenning oproept. Terwijl gedachten over autisme en zorgen voor anderen opkomen, blijf ik stil. De vrouw laat een onverwachte indruk achter. Het moment roept vragen op over begrip en de onzichtbare verhalen van anderen.
Op deze dag van zinderende hitte ga ik op stap in de omgeving waar ik woon en vind ik rust in het park. Ik ga intussen dieper in op wat mogelijks helpt en minder goed werkt in tijden van hitte, en hoe ik worstel met sensorische en psychologische uitdagingen die het seizoen met zich meebrengt. Ik probeer het vanuit een ander perspectief te bekijken dan alleen het nuttige en praktische.
Aart, een autistische lezer, deelt zijn worsteling met maatschappelijke normen, relaties en de enigmatische aard van menselijke interactie. Ondanks dat hij zich een buitenstaander voelt, omarmt hij zijn reis met optimisme, op zoek naar momenten van helderheid en verbinding. Hij denkt na over het leren van de uitdagingen van het leven en het vinden van vreugde in het begrijpen van en omgaan met anderen.
Dit artikel is een verslag van de voordracht die ik gaf voor de Vlaamse Vereniging Autisme, regio Roeselare. Ik ga dieper in op drempels en ervaringen over communicatie, hoe communicatie volgens mij verloopt, welke aandachtspunten er volgens mij zijn in de communicatie met iemand met autisme, hoe je iets duidelijk kan maken aan iemand die moeilijkheden ondervind in de communicatie en welke voorbeelden ik heb op vlak van aangepaste communicatie. Tot slot ga ik ook in op toepassingen van communicatie, zoals in de relatie ouder-kind, in de relatie met (niet-autistische) hulpverleners, in de partner – of liefdesrelatie met iemand met autisme, en in virtuele communicatie. Om te eindigen met enkele tips en hoe verder op weg te gaan.
Verslag van ervaringen op de plaatselijke koopjesmarkt die in mijn buurt doorgaat, zowel sociaal als vanuit zintuigen, vanuit observatie en participatie.
Het is al geconsumeerd, snikt ze, terwijl het wrede zonlicht weerkaatst op het klaterende watervalletje, recht voor het lommerrijk terras van het bibliotheekcafé op een steenworp hiervandaan. Een zin die me opvalt en waar ik, op hetzelfde terras, een stukje over schrijf.
Hans Asperger in zijn ‘Heilpädogogik: Einführung in die psychopathologie des kindes’ uit 1968 over de diverse mogelijkheden van mensen (hier: kinderen) met autisme.
Een volle dag duurt het om op de afspraak te zijn voor een consultatie bij een specialist … tijd genoeg om te observeren, om mensen te ontmoeten, om gebeurtenissen mee te maken. Een dag uit het leven van een ziekenhuisreiziger.
Tistje 