Vrij vertaald abstract van het artikel Kristien Hens & Leni Van Goidsenhoven met als titel ‘Autisme als meerduidig en dynamisch fenomeen’ in Algemeen Nederlands Tijdschrift voor Wijsbegeerte met een pleidooi voor het zien van autisme als een fenomeen dat in interactie met de context bestaat, als betekenisvolle reactie op de omgeving.
Wendy Schuchmann, vrouw met autisme over het vraagstuk van de onoprechte getoonde belangstelling in sociale omgang, in haar boek ‘Vreemde vogel: mijn leven met Asperger’ (Smashwords, 2014)
Dit artikel is een verslag van de voordracht die ik gaf voor de Vlaamse Vereniging Autisme, regio Roeselare. Ik ga dieper in op drempels en ervaringen over communicatie, hoe communicatie volgens mij verloopt, welke aandachtspunten er volgens mij zijn in de communicatie met iemand met autisme, hoe je iets duidelijk kan maken aan iemand die moeilijkheden ondervind in de communicatie en welke voorbeelden ik heb op vlak van aangepaste communicatie. Tot slot ga ik ook in op toepassingen van communicatie, zoals in de relatie ouder-kind, in de relatie met (niet-autistische) hulpverleners, in de partner – of liefdesrelatie met iemand met autisme, en in virtuele communicatie. Om te eindigen met enkele tips en hoe verder op weg te gaan.
Kenzo (29) mailde me gisteren deze bedenkingen bij mijn blog, met name dat autisme als te speciaal, te negatief wordt voorgesteld op deze blog. Dat mensen met autisme helemaal niet zo speciaal zijn, iedereen wel een barst in zijn bovenkamer heeft., en dat de samenleving zelf ‘schuld’ heeft aan hoe het met ‘ons’ (mensen met autisme) gaat. Ik probeer hier kort op te reageren.
Er is weinig dat ik erg vind. Zeker niet als het op de televisie, op de radio of in de krant verschijnt. Laat staan wanneer het op het internet verschijnt. Toch niet als het over actualiteit gaat. Niet dat ik er onbewogen bij blijf, maar als ik onrustig wordt is het toch eerder van de reactie dan van de actie. Van die laatste heb ik namelijk alleen informatie via beeld, geluid en horen spreken. Ik was er niet bij en waar ik niet bij was, daar kan ik niets mee. Toch niet als het over actualiteit gaat. Ik raak meer bewogen over de werkelijkheid, de kleine verhalen, een gebeurtenis op straat, een onverwacht moment van menselijkheid.
Ingezonden reactie op mijn blogmail van een (naar eigen zeggen) vader van een zoon met autisme die verwijst naar Sheldon Cooper als een mooi voorbeeld hoe mensen met autisme door ‘normale’ mensen worden gezien.
Reactie via mijn mail verzonden door een persoon die naar eigen zeggen iemand met autisme is, die zijn twijfels uit bij de authenticiteit (echtheid) van geciteerde personen met autisme op deze blog, of van de authenticiteit van mezelf.
Dokter Visser bladert energie door haar papieren. ‘Vorige keer hebben we het al even gehad over het gebrek aan vooruitgang in je behandeling’. Argwanend besef ik dat ik haar nog nooit zo vrolijk heb gezien. ‘Omdat je ondanks de antidepressiva weer afwisselt met periodes waarin je je gevoel uitschakelt, hebben we binnen het behandelteam het plan opgevat om een psychologisch onderzoek op te starten om te kijken of er niet sprake is van …” Fijn dat ze me uitlegt hoe slecht het met me gaat, maar dat had ik zelf… Read more ‘Eigenlijk lijkt me dat wel fijn’ →
