‘Ze zeggen dat ik geen praatjes kan slaan’ … autisme en communicatie
Over waarom een praatje slaan nut heeft maar niet zo goed verloopt, onder andere onder invloed van autisme, vanuit mijn eigen ervaringen
Over waarom een praatje slaan nut heeft maar niet zo goed verloopt, onder andere onder invloed van autisme, vanuit mijn eigen ervaringen
Citaat van Anne van A-typist over wat haar opvalt aan recente series over autisme
Kan je als autist model worden?, vraagt Steven, lezer van deze blog, tevens autistisch persoon. Dit is al een tijdje zijn droom. In deze blog ga ik op zijn vraag en probeer zo genuanceerd maar toch duidelijk zijn vraag te beantwoorden vanuit eigen ervaringen en kennis.
Van de 10 thema’s die deze blog maken tot wat ze is, komt sociale vaardigheden ongetwijfeld vooraan. Als eerste van deze reeks beschrijf ik wat ik ermee bedoel en geef ik een samenvatting van enkele artikelen rond dit thema
Marianne, filosofe met autisme, heeft een vraag over (nieuwjaars)recepties. “Ik zie daar mensen praten met elkaar. Op een bepaald moment gaan ze met een ander of met anderen praten. Hoe gaat dat? Wanneer beslis je om het ene gesprek te beëindigen en een ander gesprek aan te knopen?’ Ik probeer met de nodige nuance en vanuit eigen ervaring op die vraag te antwoorden.
Hoe kan je beter met een autistisch mens opschieten, vraagt Sarah, volgens zichzelf niet-autistisch, aan mij. Op haar vraag probeer ik hier op een genuanceerde en persoonlijke manier te antwoorden.
Na een voordracht/lezing werd ik een tijd terug door de groep spontaan, onverwacht mee gevraagd voor een hapje/drankje. Hoe ik daarop inging en wat er gebeurde, beschrijf ik in deze blog.
Hoe ik bereikbaar ben, vragen diensten en organisaties mij wel eens. Alles behalve telefonisch, schrijf ik dan. Hoewel dat niet altijd wordt gevolgd. Waarom ik liever niet telefoneer, probeer ik in deze blog uit te leggen.