Iedereen heeft dromen, wensen en verlangens. Autistische mensen zijn daar geen uitzondering op. Zo mailt Steven, lezer van deze blog, me dat hij al lang erover denkt om model te worden. Hij vraagt zich af of dit met zijn autisme überhaupt mogelijk is. ‘Het klinkt gek, maar het lijkt alsof autisme en modellenwerk elkaar lijken uit te sluiten als ik mensen om me heen mag geloven. Hoe denk jij hierover?’

Vermoedelijk bedoel je met ‘model worden’ niet zozeer een voorbeeld worden, maar als fotomodel of figurant actief zijn. Hoewel ik geen ervaring heb met modellenwerk, heb ik wel wat podiumervaring en heb met interesse gelezen hoe sommige autistische mensen met ervaring in modellenwerk erover denken.

Eerst en vooral vind ik dat je als autistisch persoon elke droom mag koesteren. Een droom is volgens mij een ver streefdoel waarvan het niet echt de bedoeling is dat die volledig, met alles erop en eraan, uitkomt. Een droom die precies zoals je had gedacht uitkomt is volgens mij niet echt een droom. Bovendien is het goed je dromen af en toe aan te passen, bij te stellen aan nieuwe realiteiten. Het kan dus goed zijn dat je droom misschien (wellicht zelfs) niet uitkomt maar je veel verder komt dan eerst gedacht.

Wat betreft je droom om model te worden, ik kan me voorstellen dat het vooral afhangt of je als autistisch persoon over de vaardigheden en de houding beschikt om modellenwerk te doen. Het hangt er natuurlijk ook van af hoe je dat modellenwerk zelf ziet, welk beeld je ervan hebt en welke verwachtingen je hebt tegenover het werk.  

Volgens mij is het niet zozeer het werk zelf als wel alles wat errond komt kijken, dat door autisme bemoeilijkt kan worden. Ik denk dat je autisme dit dus zowel kan bemoeilijken als een duwtje in je rug geven, vooral als het om sociale contacten, randomstandigheden en de omgang met publiek gaat.

Ook de beeldvorming in het algemeen rond welk figuur een model moet hebben, kan soms botsen met je eigen uitstraling maar ook principes waar je soms iets strikter aan vasthoudt als autistisch persoon. Sommige modellenbureaus focussen zich op een meer diverse uitstraling (zie bijvoorbeeld de VRT-reportage over ‘No Babes Agency’), anderen zijn eerder klassiek qua benadering.

Als ik lees over wat modellenwerk voorstelt, merk ik dat een model veel lichamelijke vaardigheden en fysiek doorzettingsvermogen moet hebben en langdurig intense prikkels en druk kunnen verdragen. De manier hoe modellen in het algemeen, en vrouwelijke modellen in het bijzonder, worden behandeld, zou niet zo positief zijn. Dat is uiteraard niet specifiek voor autistische modellen, maar met autisme is het vaak niet zo eenvoudig om snel genoeg de bedoelingen van opdrachtgevers door te hebben.

Samengevat kan je met je ambitie rond modellenwerk veel kanten op, dus ik zou je alvast de raad willen geven zo breed mogelijk te kijken (bv als figurant ervaring opdoen of dramalessen nemen). Je autisme kan bij sommige opdrachten een directe rol spelen, maar ik denk dat het vooral een rol zal spelen voor alles wat ernaast komt kijken. Ik wens je daarbij alvast veel goede moed.