De waarheid en eerlijkheid spelen een cruciale rol in het leven met autisme. Hoewel sommigen denken dat mensen met autisme vaker liegen, ervaren zij juist moeite met oneerlijkheid. De nadruk op eerlijkheid kan echter leiden tot misverstanden in een nuancevolle wereld. Het is belangrijk om de perspectieven van mensen met autisme serieus te nemen.
Godzijdank is er vandaag weer verse hoop, is een titel die de lading volledig dekt. U kan er autisme doorheen proeven, maar het gaat toch vooral over het leven.
Aidra is beroepshalve bezig met spraak en stemcoaching. Ze volgt mijn blog en stuurt me via mail de vraag of ik zou kunnen verwoorden hoe ik praat als autistisch persoon. ‘Wat vind je zelf opvallend aan je spraak en hebben mensen al iets erover opgemerkt? Ik kom af en toe in contact met autistische mensen en zou het interessant vinden mocht je mij het een en ander over je stem en hoe je spreekt zou kunnen vertellen.’ Ik probeer deze vraag zo genuanceerd mogelijk, vanuit mijn eigen perspectief en ervaringen te beantwoorden.
Af en toe krijg ik te horen hoe fijn het is dat ik met een gastlezing, voordracht of getuigenis autistische mensen die daartoe niet in staat zijn een stem geef. Hoewel het waarschijnlijk goed bedoeld is, vind ik dat een jammerlijk misverstand. Het is namelijk allesbehalve mijn bedoeling om andere autistische mensen een stem te geven. In deze blog leg ik kort uit waarom dat zo is.
Is de keuze tussen fluisteren en schreeuwen een dilemma, een keuze of iets dat onbewust gegroeid is? In deze blog ga ik er op in.
Er is altijd wel iets dat ik leer. Ongeacht in welke situatie of met welke mensen ik ben. Ongeacht over wat het gaat, wanneer, waar, waarom en hoe het gebracht wordt. Toch is het vaak niet wat ik verwacht wordt te leren. Hoe dat in elkaar zit, en waarom wat ik eerder voor nu dan voor mijn nalatenschap helpt, probeer ik te omschrijven in deze blog.
Ervaringsverslag van de verkiezingsdag – wandeling naar de stembus en stemformulier invullen en alles erom heen
Tistje 