Marthe stuurt me de vraag of schrijven voor mij therapeutisch werkt, en of dat al dan niet een vervanging zou zijn voor traditionele psychotherapie. In deze blog probeer ik deze vraag genuanceerd te beantwoorden.
Dat autisme genezen kan worden, in de zin van ‘niet langer autistisch denken’, is volgens mij niet mogelijk. Voor sommige mensen kan dit hard, gevoelloos en ontgoochelend overkomen, voor anderen is het de normaalste zaak van de wereld. Jonah, naar eigen zeggen ‘genezen van autisme’, vraagt me via mail ‘waarom het toch zo’n taboe is om te spreken over het genezen van het eigen of andermans autisme?’ In deze blog probeer ik daar genuanceerd op te antwoorden.
Een samenvatting van een recent onderzoek via het FANN, Nederlands netwerk van autistische vrouwen, rond welke therapie volgens autistische vrouwen zelf werkt en welke aandachtspunten er zijn in een therapeutische relatie.
Leontien stuurt me een mail met de vraag waar ze terecht kan als haar autisme niet erkend raakt. In deze blog probeer ik haar vanuit ervaringen een antwoord te geven.
Hans Leduc is auteur van ‘De structuur van asfalt’, een aangrijpend autobiografisch verhaal en een aanrader die ik een tijd geleden op deze blog besprak. Hans vond het zelf boeiend om na te denken over de vijf vragen die ik hem stelde. Ik vond het een eer dat hij dit wilde doen, en deel zijn antwoorden dan ook graag met jullie.
Rani (25), een vrouw (en moeder, partner, bediende, loopster) met autisme, volgt al een tijdje mijn blog. Ze zit met veel vragen, over van alles. Op dit moment is haar belangrijkste bekommernis hoe ze, liever vroeg dan laat, van haar autisme af komt. Haar vraag is of ik daar misschien tips voor heb en ze hoopt dat ik haar bekommernis versta. In deze blog probeer ik, in de mate van het mogelijke, en vanuit eigen beleving, op haar vraag een antwoord te geven. Rani (schuilnaam) ging akkoord om het antwoord herwerkt te publiceren.
De (Wereld) Autisme Week is voorbij. Elk jaar is er één dag, één week om te spreken over autisme zonder meteen afgewend te worden. Het is kort, die dag, die week. Er is zoveel te doen. Zoveel te vertellen. We willen graag bewustzijn en inzicht. We willen graag geduld en begrip. En zoveel meer. Tot het een oud nieuwtje is. Tot het gearchiveerd is. Met aardappelschillen, oud brood en wortelrestjes in vuilnis beland. Op naar Wereld Autisme Dag 2018? Of wordt bewustzijn dit jaar bij sommige mensen toch een aanzet tot acceptatie? Ook van de minder charmante, mediagenieke en minder communicatieve mensen met autisme? In dit stukje enkele gedachten over wat na de (wereld) autisme week 2017.
Dirk de Wachter in Borderline times: het einde van de normaliteit (Lannoo, 2016) over vrouwen die hopen dat hun man, van wie ze denken of weten dat hij autist is,, verlangen dat hij via therapie briljant welsprekend wordt, zoals er vrouwen zijn de een borstvergroting bestellen als ze een D-cup willen.
Tistje 