Ik heb een gouden hart. Zo zei de verhuurder van mijn appartement me toch vandaag. Ik wist niet meteen of ik dat als een complimentje moest zien of niet. In deze blog ga ik dieper in op waardering geven maar ook krijgen en interpreteren, wat ik moeilijk vind.
Persoonlijke reflectie op een (goede) raad die een leerkracht Nederlands mij meegaf na een examen in een (bijna) even hete juni als nu, namelijk ‘als er geklopt wordt aan de deur, open dan, maar alleen als het voor jou is bedoeld’.
In ‘hoe ik mijn eerste was tot een goed einde bracht’ vertel ik hoe ik tijdens mijn eerste job in de sociale sector, als thuishulp, plots iets voor het eerst moest doen, namelijk een was draaien voor een vrij kieskeurige oudere dame.
Je mag gerust zijn: de soep wordt niet zo heet gegeten als hij opgediend wordt. Al sinds een jaar of twintig krijg ik die tegeltjeswijsheid regelmatig te horen. Maar klopt dat wel? In deze blog ga ik verder in op deze ‘wijsheid’ en waarom ik er mijn twijfels bij heb.
Nummer negenendertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Bij welk liedje ik de autoradio harder draai. Of ik tien minuten in mijn toekomst zou willen zien of tien minuten in de toekomst van iemand anders. Of ik liever in de wildernis zou willen leven of als een thuisloze in onze samenleving. Welk dialect ik charmant vind. Op welke momenten in mijn leven de tijd vliegt. Of uit het oog ook uit het hart is. Hoe ik het best tot rust kom. Wat voor nieuws ik elke dag doe. Waar ik Oost-indisch doof voor blijf en wat mijn kapsel zegt over mij.
Verandering van spijs doet eten. Die raad krijg ik wel eens, maar het blijft voor mij een raadsel wat mensen er precies mee bedoelen. In deze tekst ga ik op zoek naar de betekenis en wat het washok ermee te maken heeft.
Citaat van Peter Vermeulen rond contextblindheid vanop de website Participate-Autisme. be
We zijn gejost. Of gesjareld. De klos. Verneukt. Gepakt. Door teringhoeren, paardenlullen, zeikers of kutwijven. “Djiezes man, gefuckt van hier tot ginder” als ik de laatste kreten mag geloven. Niets nieuws onder de zon, denkt u. Natuurlijk worden we geringeloord van hier tot in Tokio. Gesodemieterd. Ethisch verkracht. Je moet al naïef zijn om een andere mening te hebben. Misschien ben ik dat dan wel. Krachttermen, het went maar niet Toch kan ik er maar moeilijk aan wennen. Aan de boodschap, maar vooral aan de krachttermen. Die ik hoor tijdens… Read more Zin in een zenzomer →
Tistje 