‘Als je voor één dag iemand anders kon zijn, wie zou dat dan zijn, en waarom?’ is een vraag die ik al een paar keer op een sollicitatiegesprek kreeg. Ik probeer ze genuanceerd en vanuit mezelf te beantwoorden.
1000 vragen aan jezelf #98 met vragen over boekenlegger of ezelsoor, handicap of ziekte, iets zeggen waar je eigenlijk niets van afweet, excuses om iemand niet te ontmoeten, je gedragen in het gezelschap van 21 mensen, liefdadigheid, wat je doet als er iemand bij je aanbelt, hoeveel je veranderd bent, en weglopen van iets of iemand.
In gesprekken kom ik af en toe uitspraken tegen als ‘ik mis zoals je vroeger was’ of ‘je bent geen haar veranderd’, maar ook ‘je moet jezelf vinden’, of ‘trek je niets aan van anderen maar wees jezelf’. In dit stuk een korte beschouwing en wat ik daar vanuit eigen ervaringen van probeer te maken.
Nummer 71 in de reeks 1000 vragen aan jezelf met vragen als hoe belangrijk zijn eerste indrukken voor jou? welke drie locaties zouden het belangrijkst zijn mocht je leven verfilmd worden? Welke criteria heb je om contacten toe te laten in je sociale media? Wat kan je vandaag nog veranderen? Hoe intelligent ben je? Welk antwoord heeft je het meest verrast in je leven tot nu toe? In wie heb je een blind vertrouwen? Wat had je nooit gedacht van jezelf dat je zou kunnen? Wat voelt als een warm bad? Wanneer heb je voor het laatst een dag aan het strand doorgebracht?
Met het nieuwe jaar komt er ook een stroom nieuwe vragen binnen in mijn mailbox. Jonathan, man (25) met autisme, heeft het moeilijk als mensen hem zeggen dat hij te weinig aanpassingsvermogen heeft. Hij voelt dat aan als een verwijt, maar vraagt zich tegelijk ook af wat dat eigenlijk betekent, wat mensen in het algemeen ermee bedoelen als ze zoiets zeggen. Wat zou ik daar bijvoorbeeld onder verstaan, vraagt hij me. En is daar iets aan te verhelpen? In deze blog een poging om daar iets zinnigs over te zeggen.
Nummer dertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over wat er de voorbije jaren veranderd is in mijn sociale omgang. Over wat ik nooit meer hoop mee te maken. Hoe belangrijk de mening van anderen is in beslissingen die ik neem. Of ik gemakkelijk een confrontatie aanga. Waar ik het liefst ben, of ik momenteel op een berg of in een dal zit, of ik voldoende aandacht krijg van vrouwen en waarin ik verschil van mijn moeder.
Citaat van wijlen Baukje van Kesteren (ervaringsdeskundige) op haar website ‘De Lachende Panda’. Over de verborgen agenda van psychotherapie. Dat je als mens geaccepteerd wordt als je op acceptabele wijze gevoelens kan uiten, iets voelt bij datgene wat anderen voelen en in staat bent tot mensen dichterbij laten komen.
‘Zou je graag ‘normaal’ zijn?’ ‘Wat zou je doen als je op een of andere manier normaal zou kunnen worden’. Wel, ik gok erop dat mensen in onze nabije omgeving – onze ouders en begeleiders – op dat moment, uitzinnig van vreugde, zouden uitroepen: ‘God allemachtig, we veranderen hen direct naar normale mensen’. Heel lang heb ook ik verlangd normaal te zijn. Leven met een handicap en ondersteuning maakt me immers zo enorm moedeloos. Vroeger dacht ik dat het beter zou zijn mocht ik het mijn leven zou kunnen beleven… Read more ‘Zolang we onszelf maar graag zien’ →
Tistje 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.