Nummer 76 in de reeks 1000 vragen aan jezelf met vragen als hoe kan je het best omgaan met teleurstellende mensen, heb je ooit een religieuze ervaring gehad, ben je eigenaar van je schaduw, wat denk je soms te verstaan dat je echt niet verstaat, wat vindt u erotisch, waarom zijn mensen volgens jou aardig tegen elkaar, hoe belangrijk is winnen voor jou, kan iemand van zichzelf houden en in welke mate remt je uitstelgedrag je wildste dromen.
Fien, een studente orthopedagogie die volgend jaar stage loopt in een residentiële voorziening voor mensen met autisme, stelde me per mail tien vragen over leven met autisme. Over ironie, vriendschap, seksualiteit, communicatie, agressie(beheersing), routines, bijzondere gaven enzovoort. Ik mocht ze ook online zetten, en dat doe ik dus. Fien heeft zich laten inspireren door vragen van interviews op het internet. Met thee en koekjes naast mij heb ik ze zo eerlijk mogelijk en vanuit mijn eigen perspectief beantwoord.
Riet (17) mailt me : Ik heb een jonger broertje met autisme. Straks moet ik kiezen wat ik volgend jaar ga studeren en ik zou graag voor autismedeskundige studeren. Zo kan ik mijn broertje beter verstaan en anderen in moeilijke situaties helpen. Heb je tips voor opleidingen of hoe ik dat het best aanpak? In deze post probeer ik op de vraag van Riet een antwoord te geven.
Stuart Murray in Autism (Routlledge, 2011) over wat hoe het verlangen om autisme te begrijpen zich in de praktijk uit, waarom dat niet noodzakelijk de juiste aanpak is en wat dan beter zou zijn.
Een automatisch schrijven aan de hand van de beginzin : “Het is nooit echt duidelijk, en dat is het eigenlijk ook nooit geweest: menen ze dat nu of laten ze een ballonnetje op, om te zien hoe ik reageer”, met elementen van communicatie, denken en ervaren.
Hoe relaties aanvoelen voor Wendy Lawson, een vrouw met autisme. overgenomen uit de brochure ‘Autisme begrijpen’ van Participate Autisme (die u gratis kan downloaden onderaan op de website van Participate Autisme)
In Autisme als contextblindheid gaat Peter Vermeulen op zoek naar de betekenis van de context voor mensen met autisme.
In acht hoofdstukken ontleedt Vermeulen context haast op een autistische manier en bespreekt de context in het brein, in waarneming, in sociaal contact, in communicatie en in kennis. Hij rondt af met de theorie en als afsluiter de praktijk.
Kunnen mensen met autisme liegen? Of is het vooral overmatig gebruik van fantasie en zelfzuchtig? Of toch eerder verkeerde interpretatie en contextblindheid die onterecht liegen wordt genoemd? En wat over de maatschappelijke leugen? In deze blog een poging om autisme en liegen te bespreken. Met een poll.
Tistje 