In een recent webinar gaat Dr. Barry Prizant, auteur van verschillende boeken over autisme, in op neurodiversiteit in het onderwijs, het belang van vertrouwen, duidelijkheid en overzicht in de leeromgeving. In deze blog probeer ik zijn webinar samen te vatten.
De meest recente nieuwsbrief van sterkmakers in autisme deelde onder andere inzichten uit hun online onderzoek naar verbondenheid onder autistische personen. Het onderzoek benadrukt drie gebieden van verbondenheid: met natuur en huisdieren, met familie en vrienden, en door zelfacceptatie. De bevindingen duiden op verschillende niveaus van verbondenheid, met een verlangen naar diepere verbindingen, vooral met vrienden, en meer weten/leren over wat verbondenheid precies inhoudt. Met wetenschappelijke links en persoonlijke reflectie.
Persoonlijk leesverslag van een academisch artikel (inclusief enkele kritieken vanuit mijn perspectief) dat zichzelf als volgt voorstelt:””Deze paper is een samenwerking tussen 3 autistische academici en 1 niet-autistische autisme onderzoeker. De 3 autistische onderzoekers zijn: Dinah Murray (ondertussen helaas overleden, bekend als bedenker van de “monotropisme” autisme theorie), Damian Milton (leidende stem in neurodiversiteit & autisme, originator van het “Double Empathy Problem” & ikzelf (Jo Bervoets). De niet-autistische onderzoeker is Jonathan Green (kinderpsychiater & leidende stem in vroeg-detectie en interventie van autisme).
De paper geeft weer hoe we, over autisme en niet-autisme heen, cruciale dimensies ervaren. In die zin is het (een begin van) een fenomenologische studie (studie van de geleefde ervaringen) van waaruit we de verschillende ervaringen beter kunnen ‘begrijpen’. We argumenteren dat het dit soort studies zijn die nodig zijn om tot betere verklaringsmodellen van autisme te komen.”
Marlon, lezeres van deze blog, vraagt me via mail of haar indruk dat autistische mensen de neiging hebben om pessimistischer te zijn dan anderen, dat ze het zwarter inzien en minder geneigd zijn om hoopvol te zijn over wat er in het verschiet ligt. Ik probeer op die vraag vanuit eigen ervaringen en perspectief te antwoorden.
‘Hoe voel je je?’ is volgens sommige autistische lezers een van de moeilijke en misschien wel de moeilijkste vraag die ze kunnen krijgen. In deze blog beschrijf ik hoe ik deze vraag zou beantwoorden.
Een volwassen man van een halve eeuw die nog knuffels heeft, eerder dan een huisdier, is dat wel gezond? En is die knuffel een vervanging van een huisdier? En wat als het lief wil dat de knuffel moet wijken? En wat zeg je tegen bezoek? Al deze vragen zijn verweven in deze blog, die begint met het weer waar je geen hond door jaagt.
Johnny, geen lezer van deze blog, mailt me volgende vraag: “Mijn vrouw Lesley, die jouw blog wel leest, stelde voor dat ik mijn ‘probleem’ aan jou voorlegde. Het lijkt of mijn kameraad, die autisme heeft, het veel moeilijker heeft met vertrouwen met anderen, met mensen in ons groepje, dan wij, als normale mensen. Hoe zou dat volgens jou komen? Moet ik dat in het autisme zoeken? Heeft hij iets ergs meegemaakt? En wat kunnen we eraan doen? Hoe kan ik het vertrouwen van mijn autistische kameraad opkrikken? Zou jij daar iets op kunnen schrijven? Ciao!’ Vanuit eigen ervaringen en met nuance probeer ik deze vraag in deze blog te beantwoorden.
10 voorbeelden van ervaringen die ook tot mijn autismebeleving elke dag behoren.
Tistje 