Ook dit is mijn autismebeleving … autisme en ervaringen
- Me plotseling ergens voor iets (of, in mindere mate, iemand) interesseren en daar helemaal in duiken, alles uitpluizen en uren of dagen mee bezig zijn, waarna de interesse weer verdwenen is en er wat nieuws volgt.
- Oogcontact maken met iemand om even later zo gefascineerd te raken door de esthetische structuur van een gezicht dat ik er niet in slaag nog verder te kijken en evenmin erin slaag nog een zinnig gesprek te voeren
- In het midden van een gesprek het gevoel krijgen, door een moeilijk aan te wijzen prikkel (een woord, een slikken, een geluid, een gevoel van binnen) dat mijn gesprekspartner plots een andere taal spreekt en volledig opgaan in de analyse van zijn of haar woorden en niet meer verder kunnen.
- Na afloop van een voordracht achterblijven met zoveel gedachten dat ik een hele nacht alle gesprekken van die activiteit moet overlopen en telkens moet aftoetsen of wat ik had begrepen ook wel klopt en of hoe ik ben overgekomen. Eerder raak ik niet in slaap.
- Vruchteloos proberen mezelf te laten horen in een groepsgesprek, maar telkens de moderator mij aan het woord laat, kan ik niets vinden om te zeggen op dat moment, omdat ik nog bezig ben met het op punt stellen van reacties op wat een half uur eerder werd gezegd
- Een uitnodiging krijgen om binnen een half jaar te spreken over een thema waar ik veel over kan zeggen, en daar in mijn hoofd zoveel mee bezig zijn dat ik het moet laten vallen en pas een week voor de voordracht aan de voorbereiding begin, waarna de voordracht volgens mij een ramp is maar volgens de organisator die mij uitnodigde een verrassend succes.
- Het lastig vinden om te weten wat ik kan doen of zeggen in welke omgeving en in welke situatie, en ofwel te vroeg ofwel te laat iets doen of zeggen, wat wisselende consequenties heeft, de ene keer ongevoelig, de andere keer overgevoelig, beleefd of onbeleefd, geleerd of onbeschaafd.
- Mensen in mijn omgeving verrassen omdat ik de ene keer sterk hang aan mijn structuur en regels, en de andere keer het best wel aankan even uit mijn comfortzone te komen, structuur los te laten en nieuwe omgevingen op te zoeken. Met al dan niet een terugslag nadien, terwijl anderen niet lijken te begrijpen wat er zo’n grote impact had op mijn functioneren om nadien vrijwel niets meer te kunnen doen
- Wat anderen vanzelfsprekend vinden, alleen met een stevig stappenplan aan te kunnen terwijl waar anderen eindeloos over moeten nadenken en mee aarzelen vanzelfsprekend vinden
- Het gevoel hebben dat er iets niet klopt of niet duidelijk is, als er iets uitgelegd wordt of als er iets gebeurt, daar mee bezig blijven in mijn hoofd, en pas als ik er de vinger op kan leggen weer verder kunnen. Ook als iemand op een bepaalde manier iets zegt dat volgens mij wantrouwen oproept er geen rekening mee kunnen houden.
Tistje 
Tja.
En laat daar dan bovenop nog eens een PTSS komen.
Marijke
LikeLike