1000 vragen aan jezelf, nummer 92 met vragen als zou je iemands online reputatie vernietigen, zou je het huiswerk van je kind stiekem opnieuw maken mocht dat tot een betere baan leiden, zou je een geldtas die je vind in het park terugbrengen, zou je liever herinneringen verliezen of het maken van nieuwe herinneringen verliezen, als je een dood konijntje vind in het park van een ziekenhuis wat doe je dan, zou je terugbellen als een ander tijdens een telefoongesprek de lijn verbreekt of wachten, en zou je genieten van een maand van volstrekt isolement.
Het gevoel (niet) welkom te zijn in een sociale omgeving, wat doet dat met je, vroeg iemand me onlangs in een gesprek. Ik dacht er vanmorgen aan terug toen ik een foto trok onderweg op mijn dagelijkse wandeling. In deze blog probeer ik te beschrijven wat er zoal bepaalt of ik me welkom voel of niet, en waarom dat soms ook aan mij ligt.
Deze ochtend, vlak voor een wandeling aan zee, gebeurde een onopzettelijk (on)gelukje. Met melk, een kat, een onhandige blogger, een dweil (het materiaal, niet man/vrouw), enkele natuurwetten, en een plas als belangrijkste actoren. Met een resultaat dat voor eventjes een kunstwerk kon genoemd worden. Ik probeer het in deze blog te beschrijven, met beschouwing erbij.
Een tekstje in 100 woorden over een impressie tijdens een wandeling, waar ik een gids tegenkwam gevolgd door een groep mild zwaarlijvige senioren beladen met zakken, onder andere met spulletjes over autisme.
Nummer 55 van 1000 vragen aan jezelf met onder andere of ik kan weten of ik een goede beslissing heb genomen, wat mijn favoriete eiland is, of ik wel eens ’s nachts aan het strand heb gewandeld, of ik wel eens een schilderij heb gemaakt, wat me vervelend lijkt aan oud zijn, of ik graag praat over mijn guilty pleasures, en voor wie ik een kaars zou branden mocht ik daartoe de kans krijgen.
Een mooi moment in deze zomer. Over de ochtendstond aan het strand. Ik beschrijf wat er gebeurt tijdens mijn korte wandeling van half zes tot rond zes uur, tussen vlak voor en vlak na de zonsopgang.
Nummer vierenveertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Wat er meer gepast is in een urinoir: naar beneden kijken of een praatje maken met de persoon die naast je staat te plassen. Wat volgens mij een redelijk bedrag zou zijn van het losgeld mocht ik gekidnapt worden. Of ik veel hoogtepunten zou willen meemaken als dat zou samen gaan met veel dieptepunten. Met wie ik onlangs een leuk gesprek heb gehad. Als tijd geld is, wat dan de waarde van een dag is. Welk liedje ik voor het laatst heb gezongen. Of ik bij een kroegtwist de flessenwerper of de stoelkraker zou zijn. Of ik op het vliegtuig liever naast een obees persoon of naast een praatvaar zou zitten. Of ik wel eens een lange wandeling op mijn eentje maak. En tot slot wat ik zou bestellen voor mijn laatste avondmaal.
Een ontmoeting met het mooiste meisje van de klas van jaren terug, een wandeling op het strand die eindigt op een golfbreker, met zicht op aan – en afrollende golven, met een gevoel van exulansis … eindigt in dit stukje blog.
Tistje 