Rond half zes is er bijna nog niemand op het strand aan het einde van onze straat. Een paar lopers, mensen die hun hond uitlaten en enkelingen die er ontbijten in open lucht. Ik vind dit een van de mooiste momenten van de zomer. Zeker als het eb is, de zandvloer haast ongemerkt overgaat in zee, en je gewoon door kan blijven wandelen tot aan de overkant. Met daarbij een opkomende zon aan de heldere lucht. Een niet al te strakke wind maar toch een briesje die zacht door je haren glijdt. Ideaal om blootsvoets, over het verhardde zand, tussen plasjes en plassen door, de zee in te wandelen.

Al moet je hier vroeg op zijn. De handdoeken liggen bij wijze van spreken al klaar. De beste plaatsen zijn gemarkeerd met bezemstelen. Sommige tenten staan er nog van de vorige dag. Sommige badgasten slapen hier zelfs onder de blote hemel. Of ze verhuren hun strandcabine inclusief tent aan de waterlijn als een soort ‘bwb’ (bed without breakfast) met ‘zicht op zee’.  Het heeft wel iets, vind ik, zo wakker worden (met of zonder een geliefde naast je), bij de zonsopgang rond kwart voor zes.

Even verderop begint een groepje van ‘De Oude Krakers’ (ze hebben hun vlag met opschrift gepland in het mulle zand) aan hun ochtendgroet. Fijn dan ouderlingen fit blijven en niet verzinken in de rabiate bitterheid en verbeten woede die ik bij hun leeftijdsgenoten zie. ‘En ik ben al 87’ vang ik op als ik langs wandel en hen toeroep dat ze ‘goed bezig’ zijn. Ik steek mijn duim vol bewondering omhoog naar de paar oudere heren en dames die leniger zijn dan ik zelf ooit ben geweest.

Een twintigtal jaar geleden heb ik dat ook eens een zomer lang gedaan. Voor zonsopgang kwam ik op het strand samen met een groepje vroege vogels een yoga/meditatie-sessie volgen. Enkel jaren later was er dan weer een initiatief van mijn toenmalige werkgever om bij  het begin van de werkdag op het strand teamoverleg te houden bij een bedrijfsontbijt. Niets zou meer tot doelmatigheid, creativiteit en innovativiteit stimuleren dan verse zeelucht.

Al is lang niet iedereen zo ochtendlijk aangelegd. Dat merk ik vandaag ook wanneer ik fluitend weer naar huis wandel en voor ‘gek’ wordt nageroepen door een gapende forens die zich naar zijn werkplek rept. Thuis zegt Firefox, de browser met het vurige vosje, me nochtans dat het aanzicht van zonsopgang de kans op een goede dag tot 20% verhoogt. Hoe je die zonsopgang moet zien, live of uitgesteld, zeggen ze er veiligheidshalve niet bij. De slimmerds.