Tijdens mijn lezingen voor scholen, overheden en organisaties heb ik het onder andere over hoe autisme mijn leven beïnvloedt. In deze blog bespreek ik een fragment uit de presentatie die ik gebruik, geïnspireerd door de workhops rond ambassadeursschap autisme van sterkmakers in autisme
Marlon, lezeres van deze blog, vraagt me via mail of haar indruk dat autistische mensen de neiging hebben om pessimistischer te zijn dan anderen, dat ze het zwarter inzien en minder geneigd zijn om hoopvol te zijn over wat er in het verschiet ligt. Ik probeer op die vraag vanuit eigen ervaringen en perspectief te antwoorden.
Glas naar de glasbol brengen, en erin werpen doe ik graag, maar in het dorp waar ik nu woon is het ongewoon, en toen ik voorstelde aan de patrimoniumbeheerder van het gebouw waar ik woon om dit taakje op te nemen, kreeg ik een vreemde reactie. In deze blog mijn verslag daarvan.
Anais (28), orthopedagoge en lezeres van deze blog, stuurde me de vraag hoe belangrijk succeservaringen zijn voor mij als persoon met autisme. Een poging om op die vraag te beantwoorden, zonder daarbij voor andere mensen met autisme te spreken. Iedereen met autisme heeft namelijk een andere manier om met succes om te gaan.
Soms is het, denk ik, vooral een kwestie van vertrouwen. Een teveel, of een tekort. Logisch, schrijft Barry Prizant in zijn boek ‘Gewoon uniek’, want autisme kan je het best verstaan als een ‘disability’ als het op vertrouwen aankomt. Wat vertrouwen en wantrouwen (in mijn lichaam & geest, in de wereld, in anderen) voor mij betekent en hoe ik iemand vertrouw, daar probeer ik in deze blog iets over te schrijven, vanuit mijn eigen ervaring uiteraard.
Tistje 