Chantal stelde een gevoelige vraag over autisme, die vaak als ongepast wordt beschouwd., namelijk ‘ben je altijd al autistisch geweest?’. Ik antwoord zowel ‘ja’ als ‘nee’, en probeer de nodige nuance te leggen in de antwoorden.
Lena werkt al enkele jaren als maatschappelijk assistent voor een hulplijn. Ze krijgt regelmatig telefoontjes van autistische mensen.
‘Een rode draad die ik vaak tegenkom in gesprekken, zeker bij wanhopige bellers, is het anders-zijn waarmee zij worstelen. Toch is het soms moeilijk voor hen om dat te verwoorden, of zelfs het woord ‘anders-zijn’ in de mond te nemen. Mijn vraag aan jou is of mensen met autisme zich volgens jou altijd bewust zijn dat ze anders zijn, en, misschien beter, of jij je daarvan bewust bent, of jij vindt dat je anders bent?’ Op deze vragen probeer ik in deze blog genuanceerd een antwoord te vinden.
‘Wat zijn nou precies de sterke punten van autisme als het aankomt op werken?’, vraagt Dina, zelf een autistische vrouw. ‘Ik lees veel over de beperkingen, en over piekvaardigheden, maar weinig over talenten die de meeste autistische mensen hebben. Terwijl het wel handig is om die te kennen om je op te kunnen focussen om te vermelden bij sollicitaties’. Op deze vraag probeer ik deze blog een genuanceerd antwoord te geven.
Onlangs las ik, bij ‘integratief therapeute’ Vera Helleman, dat autisme ook verklaard zou kunnen worden ook het ontbreken aan een ik-referentiekader. Met andere woorden: het ontbreken van het besef van een ‘ik’. Dat heeft als gevolg dat ze niet kunnen kiezen, grenzen stellen of meningen formuleren. Wat ik daarover denk, schrijf ik in deze blog.
Kenzo (29) mailde me gisteren deze bedenkingen bij mijn blog, met name dat autisme als te speciaal, te negatief wordt voorgesteld op deze blog. Dat mensen met autisme helemaal niet zo speciaal zijn, iedereen wel een barst in zijn bovenkamer heeft., en dat de samenleving zelf ‘schuld’ heeft aan hoe het met ‘ons’ (mensen met autisme) gaat. Ik probeer hier kort op te reageren.
Carla L. uit P. heeft onlangs, via haar zoon met autisme, kennis gemaakt met het boek ‘Ik ben speciaal 2’ van Peter Vermeulen. Ze heeft ook andere boeken gelezen over autisme en filmpjes op het internet bekeken. Die verrasten haar omdat het allemaal hoog functionerende mensen met autisme waren met allerlei zeer bijzondere talenten (IJslands leren in geen tijd, een onderneming runnen, boeken schrijven), en behoorlijk verbaal zijn (‘echte showbeesten lijken het, terwijl die van ons schuchter en verlegen is’). Ze vraagt zich af of ik me ook bijzonder ervaar, en of ik ook zo’n bijzonder talent heb. Jammer genoeg niet, ik ben een van die ‘gewone’ autisten, die niets bijzonder is maar toch een beetje speciaal.
Tistje 