Een verslagje van een voordracht over autismebeleving voor een publiek, van het begin tot het einde van de weg en terug … met vermenging van kennis, ervaring, gevoelens, beleving, en reacties.
Er komt altijd dat moment waarop iemand vraagt waarom ik het alleen doe. Dan zoek ik moeizaam naar een antwoord. Al zou ik de vraag ook kunnen terugkaatsen. Waarom doe je het met anderen? Zeker als het logischerwijs niet hoeft.
In de reeks ‘dagen zonder …’ is er intussen een eindeloze reeks aan variaties ontstaan. Maar vaak heb ik de indruk dat de uitdaging die mensen aangaan veel minder een uitdaging is maar eerder iets wat ze al doen of laten, of een definitief afscheid. Bovendien heb ik meer zin in ‘dagen met’. In deze blog ga ik daar verder op in.
Alex Wilkinson in Luke Beardon (ed) Love, Partnership or Singleton on the Autism Spectrum (Jessica Kingsley Publishers, 2017) over hoe een mens in uitvoering, in dit geval een man van middelbare leeftijd, met autisme, vertrekkende van Newton’s derde (bewegings)wet kan streven naar een liefdesrelatie of naar een gezinnetje.
Lynn Hart in ‘Ik ben wie ik ben en ik doe wat ik doe: mijn leven met autisme’ (Purple Submarine, 2016) over welke plaats veerkracht in haar leven met autisme inneemt.
Wachtend op de tram, op weg naar hier, kwam ik vandaag een vroegere schoolvriendin tegen. Van vijfentwintig jaar terug. Zeg maar gerust schoollief. Een lief dat naast mij in de klas zat. Op dezelfde groene houten schoolbank. De tweede van rechts. Altijd dezelfde bank. Hoe deze ontmoeting, drie haltes lang, duurde, en hoe ze afliep, lees je in deze blog.
Nummer negenentwintig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over het verzinnen van doemscenario’s en uitstelgedrag, of ik dieren net zo belangrijk vind als mensen, welke Olympische sport ik zou willen uitoefenen mocht ik kunnen uitkomen. Over hoe de meest onvergetelijke dag eruit zag/ziet, wie of wat ik zou redden uit een brandende woning, en naar waar ik zou verhuizen mocht ik naar het buitenland kunnen. Over wat mijn beste keuze tot nu toe was, wie ik het meest bewonder en of ik mensen gemakkelijk vergeef.
Nummer achtentwintig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over wat mijn minst favoriete vervoermiddel is, of ik gemakkelijk fouten kan toegeven, wat ik nooit meer wil doen. Over wat mijn standaard gemoedstoestand is, welk eten ik onder geen beding zou eten en wat er onder mijn bed ligt. Of ik liever samen of alleen werk, welke misvatting mensen hebben over mij, en voor welke fout ik mezelf nog steeds straf. Tot slot komt de vraag welke lichaamsbeweging mijn favoriet is.
