Nummer dertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over wat er de voorbije jaren veranderd is in mijn sociale omgang. Over wat ik nooit meer hoop mee te maken. Hoe belangrijk de mening van anderen is in beslissingen die ik neem. Of ik gemakkelijk een confrontatie aanga. Waar ik het liefst ben, of ik momenteel op een berg of in een dal zit, of ik voldoende aandacht krijg van vrouwen en waarin ik verschil van mijn moeder.
Verandering van spijs doet eten. Die raad krijg ik wel eens, maar het blijft voor mij een raadsel wat mensen er precies mee bedoelen. In deze tekst ga ik op zoek naar de betekenis en wat het washok ermee te maken heeft.
Eigen lezing van het artikel Nu kopzorgen, straks koppositie van Julie Wevers dat verscheen in NRC van 28 januari 2017 rond de beschermingshypothese, verhoogde plasticiteit van de hersenen van mensen met autisme, en dat mensen met autisme hun ‘achterstand’ zouden inhalen in het verouderingsproces
Het zijn barre tijden, aldus lezer Ludovic. We horen het dagelijks op het nieuws. Dat het oorlog wordt, dat de crisis nog torenhoog zal pieken, dat we in een neoliberale hel leven. Ludovic vraagt zich af of we bang moeten zijn. Zowel zijn zoon Jan (10 jaar) als hij hebben een diagnose autisme, laat hij weten. Vooral Jan heeft het af en toe erg moeilijk, maar ook Ludovic voelt zich zelden op zijn gemak bij nieuwsberichten. Op zijn vraag probeer ik in deze blog een genuanceerd en persoonlijk antwoord te geven.
Een citaat uit Mijn vriend zit niet op Curaçao, maar in in een kliniek van Vivienne Groenewoud in het Nederlandse tijdschrift Grazia van 25/1/2017 over de aspergereigenschappen die voor de vriendin van een man met autisme aantrekkelijk waren.
Soms wordt ik een stekelvarken genoemd, omdat ik nogal wat allergieën heb. Niet in de letterlijke maar in de figuurlijke zin, in het kader van het model van de Kernkwadranten, waarin allergieën naast kernkwaliteiten, valkuilen en uitdagingen staan. In deze blog ga ik hier verder op in.
Onlangs kreeg ik een mailtje van Diane, psychiatrisch hulpverlener van mensen met autisme die een handicap hebben. Ze merkt dat veel mensen met autisme het moeilijk hebben met zichzelf en het hebben van beperkingen. Terwijl iedereen die heeft, volgens haar, hoewel mensen met autisme daar vaak minder zicht op hebben, en er dan ook vaker tegenaan botsen. Ze vraagt zich af in welke mate ik mijn handicap ervaar en in welke mate niet, en of er situaties zijn waarin ik helemaal geen noemenswaardige beperkingen ervaar. In deze blog probeer ik er genuanceerd op te reageren en te beschrijven hoe ik mijn handicap ervaar.
Een transcriptie van een gesprek met Theo Peeters, een Belgische neurolinguïst gespecialiseerd in het autismespectrum, over hoe we het leven van mensen met autisme volgens hem kunnen verbeteren, welke positieve en minder positieve evoluties hij ziet en wat iemand volgens hem nodig heeft om als beroepskracht met mensen met autisme te kunnen samen werken.
Tistje 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.