Ieder van ons heeft elk een unieke invulling van wat we verstaan onder een goed leven. De enige manier om dat echt van elkaar te weten is volgens mij met iemand zo onbevooroordeeld mogelijk in gesprek te gaan. Meestal een goede verstandhouding Omdat de meeste mensen dezelfde manier van informatieverwerking hebben, lukt dat vrij goed. Zo goed dat er theorieën en ideeën rond bestaan wat het leven goed en minder leefbaar maakt. Zoals er ook een zekere consensus bestaat over wat in situaties en sociale contexten hoort en wat niet,… Read more In gesprek gaan over goed leven →
Op een gegeven moment krijg ik zin in een kop thee. Te midden de uitvoering van wat voor bereid is. In een niet zo blijde verwachting van het onverwachte. Zoals steeds bezig met noeste arbeid in ’t zweet des aanschijns. Zwoegend voor meer dan brood. Dringend nood dus aan een thee-pauze. Hoe je thee zet, zegt veel over wie je bent. Hoe je thee drinkt nog meer. Maar welke herinneringen je hebt aan thee, dat zegt iets over je ervaring, je maturiteit, hoe je in het leven staat. Geen idee… Read more Zin in thee? →
Als ik je ergens mee kan helpen, moet je het laten weten hé? Het was een hele poos geleden dat ze het mij had gezegd. Alleen een beeld van het moment is me bijgebleven. Een beeld van al wat concreet is: opvallende, soms minuscule details van voorwerpen, grappig in hun surrealisme. Al het andere, zoals de woorden, de sfeer, de gevoelens, de context … drong pas veel later tot me door. Of helemaal niet. Fris van geest Ergens las ik dat je maar ervaart wat je doet met die ervaring.… Read more Als een druppel zo helder →
Deze tijd van het jaar zijn het dagen om eerder binnen dan buiten te gaan. Niet alleen omdat het vroeger verduistert. Vooral omdat het killer en vochtiger wordt. Dat laat zich voelen. Overal, van top tot teen, van binnen en van buiten. Had ik een kachel of een open haard, met knetterende vlammen, dan zou ik er nu dicht bij kruipen. Maar ik heb buizen waar warm water door rolt (eerder lawaaierig), en af en toe warme lucht die ik eruit laat met een ventiel. Verspreide warmte dus, dat is… Read more De wandeling →
In de documentaire ‘De regels van Matthijs’ volgt regisseur Marc Schmidt zijn goede vriend Matthijs van dichtbij in zijn leven met autisme. Dit artikel is een kijkverslag met een persoonlijke interpretatie van wat ik zie.
In de documentaire brengt Schmidt sereen in beeld hoe zijn jeugdvriend Matthijs probeert orde in de chaos om hem heen te scheppen. Het contrast tussen de regels die Matthijs zelf maakt en die van de samenleving, de vertrouwensrelatie met Marc, de houding van hulpverleners en de woningmaatschappij, de zelfmoordpogingen, … allen komen aan bod in de documentaire en dit verslag. Alle partijen, ook de psychiater van Matthijs, gaven hun toestemming.
De documentaire speelt zich vooral af in het huis van Matthijs dat hij wil verbouwen (hoewel hij dat niet mag), en rond de plannen voor wat het moet worden zitten in zijn hoofd. Zijn verbouwing brengt hem meer en meer in conflict met de woningbouwvereniging die, naar Matthijs’ idee, zich niet aan de gemaakte afspraken houdt. Dit leidt tot heftige aanvaringen met vertegenwoordigers van de woningbouwvereniging maar ook met mensen die hem proberen te helpen.
Terwijl dit alles zich afspeelt geeft de documentaire ook inzicht in de unieke denkwijze van Matthijs die aan het Syndroom van Asperger lijdt. Zijn manier om dagen aan te geven is middels het 36-tallig stelsel, analoog aan de binaire/2-tallige, octale/8-tallige en hexadecimale/16-tallige stelsels.
Tegen het einde blijkt dat Matthijs niet verder kan met zijn leven en niemand hem echt kan helpen. Uiteindelijk wordt hij uit huis gezet en opgenomen in een woonvorm. Dat blijkt zijn laatste verblijfplaats..
Omgaan met feedback, met reacties, met kritiek, dat is niet eenvoudig. Dat merk ik vooral als ik een reactie laat op een blog van iemand met autisme. Vier op de vijf keer zie ik ze niet verschijnen. Wellicht ben ik gewoon te eerlijk. Zelf ben ik nochtans blij met elke reactie. Ook al gaat die soms lijnrecht in tegenover de ideeën die ik naar voor breng. Des te meer zelfs, want ik heb de wijsheid niet in pacht. En om het met een van mijn favoriete zangkunstenaars Raymond (van ’t… Read more Ieder zijn tempo →
Elke donderdag is het markt bij ons, in onze stad, de mooiste stad van dit land trouwens. Sinds enkele weken is onze markt ook nog eens verkozen tot ‘gezelligste markt van het land’. Dat komt wellicht omdat het er erg druk is. Gezellig druk, zeggen ze. En nu het label er is, lijkt het er nog veel ‘gezelliger’ geworden. Je kan er nu nog meer op de koppen lopen, nog meer je geld gestolen worden, af en toe een duw en een trek krijgen. En het duurt nog langer vooraleer… Read more De kousen maken de man →
Mensen met autisme zijn goed in het testen van software en spelen van computergames. Het zou natuurlijk leuk zijn mocht er ook nog bij verteld worden dat mensen met autisme nog iets anders kunnen. Eerder dan weeral te vervallen in veralgemening, ten koste van veel talent dat verloren gaat.
Tistje 