Onlangs kreeg ik de vraag van Marjan, medewerker van de Vlaamse Vereniging Autisme, hoe ik mij zou voorstellen als spreker, inspirator, ervaringswerker, getuige of hoe het ook heet om ervaringen als persoon met autisme te brengen voor een groep (of, desgewenst, onder vier ogen). In deze blog heb ik het over wat mij drijft, hoe ik mij voorbereidt, en wat een meerwaarde is voor mij.
In onze samenleving worden we vaak verleid om iets te vergeten te vertellen over onszelf. Zeker als het gaat om iets over onze kwetsbare kant te vertellen. Ik worstel er vaak mee of dat mij geen parten speelt als het gaat om vertellen over mijn autismebeleving voor een publiek of erover te schrijven op deze blog. In deze bijdrage ga ik daar dieper op in.
Een ervaring van een paar jaar geleden als ervaringsdeskundige voor een publiek waarbij ik het gevoel had te bevriezen en in een soort van overlevingsmodus overschakelde.
De sterkte van ervaringsverhalen is tegelijkertijd ook hun zwakte: het autisme kleurt bij iedereen anders, omdat elke persoon meer is dan zijn of haar autisme – Peter Vermeulen
Citaat van schrijfster/moeder/ervaringsdeskundige Chris Lauwers over haar wens om de definitie van autisme te zien evolueren naar ‘onvermogen zonder dat dit een ramp hoeft te zijn.
Citaat van Eva Van der Linden, moeder van een kind met autisme, over haar observatie dat mensen zelfs niet meer echt geloven in autisme
Het kan verkeren. Je begint aan iets, op aanvraag van een ander, en voor je het weet eindigt de vrucht daarvan elders. Zo schrijft Marije van Dongen, naar verluidt op aandringen van een docent, haar verhaal, met enkele scripts om mensen met autisme weerbaarder te maken. Dat wordt een boek, en eindigt uiteindelijk, onder andere, in vooral lovende leesverslagen en recensies. Onder andere ook op deze blog. Intussen is Marije auteur, spreker, (ervarings) deskundige autisme, huismoeder en vrijwilliger (bij de NVA). Zou ze dan nog tijd over hebben om vijf… Read more Vijf vragen aan … Marije van Dongen ((ervarings) deskundige autisme) →
Zoveel in mijn leven dank ik aan mijn autisme. Bij mijn dagelijkse oefening in zelfverstilling, als langs een wenteltrap steeds meer gericht op een punt in de oneindigheid, kwam die gedachte van dankbaarheid als een veertje voorbij waaien. Zoals de oefening het wil, heb ik het laten gaan, en is het als de tijd rijp was terug in gevallen. Ook aan andere mensen dank ik veel Dat ik veel dank aan mijn autisme, neemt niet weg dat ik ook aan anderen veel heb te danken. Aan teveel mensen om op… Read more Zoveel dank ik aan mijn autisme →
Tistje 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.