Wanneer je wéét dat autisme bestaat …
U schreef …
 | Maarten Reyniers op ‘Hoe is het om te vrijen met e… |
 | Egbert van Sinderen op ‘Hoe is het om te vrijen met e… |
 | Harmen Degraaff op Op mijn manier: (over) leven m… |
 | Hans op Autisme als contextblindheid… |
 | autisme en zo op “Neem onzekerheid weg ma… |
 | Marisa op ‘Hoe eerlijk mag je zijn… |
 | Geert op ‘Hoezo kwetsbaar als je… |
 | autigrafie op Blind of doof? … dilemma… |
ik kan deze uitspraak heel goed volgen. ik ben 29 jaar samen met een partner met autisme. we weten pas sinds een goed half jaar dat het om autisme gaat na een diagnose in een gespecialiseerd centrum. ik ben zo blij dat ik eindelijk weet wat er gaande is maar het heeft heel lang geduurd eer ik (en onze kinderen) serieus werden genomen. mijn(sinds deze maand ex-) partner is normaal begaafd en heeft altijd heel veel zijn best moeten doen om zich staande te houden in de buitenwereld maar thuis wisten we wel hoe het zat! het is zo moeilijk! het is echt niet zomaar een diagnose om lichtzinnig mee om te springen; het biedt wel opluchting als er eindelijk iemand zegt wat het is want dan valt er veel in de plooi. Voor ons is de diagnose te laat gekomen. we zijn nu net gescheiden maar wonen nog steeds samen wat niet gemakkelijk is maar wat gezien de situatie misschien niet abnormaal is.
LikeLike