Vroeger volgde ik ’s zomers vaak schrijf – en andere workshops. In deze blog beschrijf ik hoe een van die workshops, deze keer meer een weekvorming, in elkaar zat, en wat er dan werd geschreven.
Maartje Hip, een Nederlandse vrouw met autisme, over haar invulling vroeger en nu van het begrip “fantasie’, uit haar onlangs verschenen boek “Angel in mijn hart: diagnose stoornis in het autistisch spectrum bij vrouwen op latere leeftijd” bij uitgeverij Aquazz
Kunnen mensen met autisme liegen? Of is het vooral overmatig gebruik van fantasie en zelfzuchtig? Of toch eerder verkeerde interpretatie en contextblindheid die onterecht liegen wordt genoemd? En wat over de maatschappelijke leugen? Tien jaar geleden schreef ik een blog over autisme en liegen, met een poll. Wat is er sindsdien mee gebeurd? Vandaag schrijf ik een vervolgblog, een actualisatie, een update
Het was zo’n dag waarop niets echt mogelijk was, en voor wat nog mogelijk was geen energie meer was. Of ik vond er toch geen. Verder kabbelde alles verder. De zon scheen, de wolken dreven voorbij, de koeien graasden, de kippen liepen even verder te kakelen en op de televisie was er sport. Tijd om op een terrasje te zitten en luisteren naar de verhalen.
De reis begint. Zo heet dit beeld dat ik ergens vond op het internet. Het toont een jongen op een zolderkamer. Met warme trui en wandelschoenen. Geknield voor wat een magisch kader of een poort tot een andere wereld lijkt. In deze blog enkele observaties bij het beeld.
Bij het televisieprogramma ‘Iedereen Beroemd’, de rubriek ‘Mijn straat’ waar ene Lidewij haar straat portretteert, dacht ik terug aan de opdracht die ik ooit kreeg om mijn straat te portretteren. En met welke taal – en anderen clichés dat gepaard ging.
Tistje 