Kunnen robots goed gezelschap zijn? Het is een van de zogenaamd ‘grote vragen’ die aan bod komen op de website van de televisiezender CANVAS. Met deze blog probeer ik mijn persoonlijk antwoord in woorden om te zetten.
Gelijk verdelen, of gelijk delen, ik ben er niet echt goed in, en was dat ook niet als kind. Hoe verdeel je iets in gelijke stukken? Ik vond en vind het erg moeilijk. In deze blog ga ik kort op mijn ervaringen hierover in.
Jasmine (49) mailt me allereerst haar dank voor mijn blog en heeft tevens een vraag. “Telkens ik in gezelschap ben, wordt ik aangemaand eens een beetje aardig te zijn, niet zo chagrijnig of zuur uit de hoek te komen” schrijft ze. Hoe zou ik daar iets aan doen, en waarom zou ik aardig moeten zijn als ik het niet wil, vraagt ze vervolgens. In deze blog ga ik op haar vraag in.
Tel het totale effect van mijn aanwezigheid in een gezelschap en meet daaraan mijn waarde af. Ik heb een scherp verstand, mijn hersenen zijn mijn glorie, maar ik krijg niet de indruk dat ik een scherp waarnemer ben, noch een toegewijd luisteraar. Wat de mensen zeggen dringt niet echt tot mij door en met mijn succes als prater kom ik, als ik eerlijk ben, tot dezelfde conclusie als die welke ik vorige week in een brief van Rudy las: ik zou lijden aan een speciale, lawaaiige vorm van autisme. Gerrit… Read more ‘Een speciale, lawaaiige vorm van autisme’ →
Hij is gediagnosticeerd als ‘autist’. De officiële omschrijvingen lijken me echter niet helemaal bij hem te passen. Diagnostische termen geven me wel vaker een ongemakkelijk gevoel door hun je-hebt-het-of-je-hebt-het-niet-karakter. De scherpe opdeling die ik hierin voel tussen zij-die-iets-kunnen (hier: sociaal zijn) en zij-die-het-niet-kunnen klopt naar mijn gevoel niet volledig. Ik heb slechts een beperkte ervaring in het werken met mensen die ik nu even ruimer zou willen omschrijven als mensen-die-worstelen-met-het-niet-voldoen-aan-doorsnee-maatschappelijke- normen-omtrent-sociaal-leven. Momenteel twijfelt hij: had het niet beter allemaal kunnen blijven zoals het was? Als het kon, zou hij de… Read more ‘Had het niet beter allemaal kunnen blijven zoals het was?’ →
Zoveel in mijn leven dank ik aan mijn autisme. Bij mijn dagelijkse oefening in zelfverstilling, als langs een wenteltrap steeds meer gericht op een punt in de oneindigheid, kwam die gedachte van dankbaarheid als een veertje voorbij waaien. Zoals de oefening het wil, heb ik het laten gaan, en is het als de tijd rijp was terug in gevallen. Ook aan andere mensen dank ik veel Dat ik veel dank aan mijn autisme, neemt niet weg dat ik ook aan anderen veel heb te danken. Aan teveel mensen om op… Read more Zoveel dank ik aan mijn autisme →
Tistje 