Tel het totale effect van mijn aanwezigheid in een gezelschap en meet daaraan mijn waarde af. Ik heb een scherp verstand, mijn hersenen zijn mijn glorie, maar ik krijg niet de indruk dat ik een scherp waarnemer ben, noch een toegewijd luisteraar. Wat de mensen zeggen dringt niet echt tot mij door en met mijn succes als prater kom ik, als ik eerlijk ben, tot dezelfde conclusie als die welke ik vorige week in een brief van Rudy las: ik zou lijden aan een speciale, lawaaiige vorm van autisme.

Gerrit Krol in ‘De man achter het raam’ (Querido, 2013)