Een huisarts vinden die voeling heeft met (de diversiteit binnen) (mensen met) autisme, het blijkt erg moeilijk. Toen mijn liefste en ik enkele maanden terug noodgedwongen moesten veranderen van huisarts, hebben we dat toch ondervonden. We gingen op zoek, eventueel naar een autistische huisarts. In deze blog vertel ik erover.
Het mag niet meer verbazen dat een goede huisarts vinden steeds moeilijker wordt. Dat blijkt niet alleen uit artikels als ‘Waarom u zo lang moet wachten bij de dokter’, uit statistieken over gebieden zonder huisarts, of uit bordjes ‘Deze praktijk heeft een patiëntenstop’. Ook op mijn mail gaat er geen dag voorbij of er is wel iemand die, al dan wanhopig, vraagt naar een goede huisarts (of andere hulpverlener) vraagt. U vraagt zich wellicht meteen af wat een goede huisarts volgens die mensen dan wel mag zijn. In deze mail ga ik daarop in, en op mijn eigen ervaringen. Tot slot benoem ik drie evoluties in contacten met mijn huisarts en andere hulpverleners die ik zelf als positief ervaar.
Of er medicatie bestaat voor autisme, vroeg een vrouw (met autisme, liet ze weten) me enkele dagen geleden via het formulier op deze blog. Het is een vraag die ik wel meer krijg, en die ik om allerlei redenen meestal niet of heel beknopt beantwoord. Niet zozeer omdat ik geen arts ben of geen verstand zou hebben van medicatie. Welnee, ik ben zo terughoudend omdat ik het zoiets persoonlijk vind, dat mijn antwoord alleen maar (nog meer) verwarring zou kunnen zaaien. Of dat mijn woorden uiteindelijk zouden kunnen leiden tot een (potentieel) gevaarlijke situatie. In deze blog probeer ik er toch op in te gaan zonder zo’n situatie uit te lokken.
Elke vierde van de maand schrijf ik over een preoccupatie of passie. Ik begin met wat wellicht mijn grootste passie is: oplijsten of lijstjes maken van wat of wie dan ook. Meestal doe ik dat op ‘dode’ momenten, wanneer ik moet wachten. Of ik lees lijstjes van anderen, zoals ‘Last suppers served on Death Row’ in een Engels tijdschrift dat in de wachtkamer bij de huisarts lag.
Huisarts Rutger Verhoeff in Wat denkt u, dokter?: verhalen van een jonge huisarts (Thomas Rap, 2015) over een man met autisme op consultatie met een vreemde aandoening.
Het modieuze autisme is een van de drie hypes die momenteel de geestelijke gezondheidszorg domineren. Of minstens, dat beweert Allen Frances, een Amerikaanse psychiater, in zijn boek ‘Terug naar normaal’. Hoe kunnen we terug naar een normalere samenleving? In een betoog van 316 pagina’s, dat soms wat te theatraal leest, gaat Frances op zoek naar wat ‘normaal’ is, hoe de ‘diagnostische inflatie’ er is kunnen komen, naar de (diagnostische) hypes van vroeger, nu en de toekomst, en hoe we terug naar een ‘normalere samenleving’ kunnen evolueren. Dr. Frances is behalve… Read more Het modieuze autisme, of terug naar normaal … →
Als ‘wakkere burger’ wil ik mijn ervaringen delen om anderen te helpen. In de mate van het mogelijke, tenzij ze ’t zelf absoluut niet willen en rekening houdend met beperkte energie uiteraard. Dat kan op vele manieren. Via mails, sociale media, losse babbels met bondgenoten of in de kroeg, of door mee te werken aan wetenschappelijke onderzoeken. Toegenomen vragen aan de Eerste Lijn Zo wordt ik een maand geleden opgebeld door een vriendelijke mevrouw van de Koning Boudewijnstichting om mijn ervaringen als gebruiker van de eerstelijnszorg te delen in functie… Read more De versterking van de eerste lijn →
