Ieder heeft recht op zijn of haar, al dan niet foute, sympathieën, preoccupaties en gewoonten. Zolang het natuurlijk een ander geen schade aanricht. Zelf ben ik bijvoorbeeld verzot op lijstjes. Telkens er een gat valt in mijn agenda, kan ik er niet aan weerstaan eentje ineen te steken. Dat gebeurt vaker dan je zou denken. Ik leef immers, net als u wellicht, steeds meer op het ritme van wachtmuziekjes en mensen zonder tijdsbesef.

Zelf ben ik meer dan 75% van de keren op tijd. De andere 24,99% ben ik (veel) te vroeg. Deels is dat te vroeg zijn gepland. Om me onderweg niet op te winden. Om ter plekke op adem te kunnen komen en me voor te bereiden op een nieuwe ‘functie’ of ‘sociale rol’.  Bij de meeste mensen lijkt het andersom, en dus heb ik mettertijd een resem wachtbezigheden moeten verzinnen. Lijstjes maken maar ook lijstjes lezen van anderen is daar een van. In elke krant en tijdschrift staat wel een vragenlijstje of wordt iemands bucketlist of boodschappenlijstje besproken. In de papierwinkel om de hoek staat er nu zelfs een nieuw rek volgestouwd met al of niet in te vullen bucketlist boeken. Dan toch liever inkleuren voor volwassenen als je ’t mij vraagt.

Onlangs las ik, in de wachtzaal van mijn huisarts, in een Engels historisch tijdschrift een lijstje met als titel ‘Last suppers served on Death Row’. Een lijstje van galgenmalen dus, de laatste maaltijd voor de executie. Keurig geregistreerd, geclassificeerd en gesorteerd volgens naam, plaats van executie, tijdstip, en uitgebreide beschrijving van de maaltijd. “Twee extra knapperige kippenborsten, een berg frietjes met flink wat zout, vijf sneetjes knoflookbrood, ketchup, een giant Coca Cola, een pizza, een pot koffie en een banana split’.

Het viel me dat bijna iedereen vlees kiest, en dat de maaltijden vaak erg uitgebreid zijn. Daarbij vergeleken is wat televisiekoks bereiden armoedig eten. Net op dat moment kwam de huisarts de wachtzaal binnen, zag mij vlijtig op mijn tablet tikken en vroeg wat mij zo bezig hield. Waarop ik, doodeerlijk, antwoordde: ‘Ik ben mijn galgenmaal aan het oplijsten, Dokter’. Waar geneeskunde al niet goed voor is !

Elke vierde van de maand schrijf ik over een preoccupatie of passie. Ik begin met wat wellicht mijn grootste passie is: oplijsten of lijstjes maken van wat of wie dan ook. Meestal doe ik dat op ‘dode’ momenten, wanneer ik moet wachten. Of ik lees lijstjes van anderen, zoals ‘Last suppers served on Death Row’ in een Engels tijdschrift dat in de wachtkamer bij de huisarts lag.