Speech can change your life. Die zin, van Dorothy Sarnoff, kraste onze meest bespraakte mentor met zijn krijtje op het groene bord, nipte aan zijn bekertje koffie en draaide zich om.

Wij, een groepje van vijf studenten management, hadden hem van een toneelopleiding geplukt om, tegen betaling uiteraard, aan ons (privé)les over spraak & taal te geven. Omdat we daar alle vijf om een of andere reden mee worstelen. Het is bij een paar lessen gebleven. Het werd al snel veel te filosofisch, over neurolinguïstisch programmeren en taalfilosofie. We hadden al kneepjes genoeg gehoord, we wilden essenties. Zijn eerste les is me evenwel bijgebleven.

Wie het goed kan verwoorden, studenten, begon hij zijn les aan ons, wordt succesvol. Wie daarentegen woorden en emoties inslikt, en er niet in slaagt het eigen verhaal te boetseren, vist achter het net. Die kruipt uit bed, achter het stuur, achter de computer, en vandaar op de zitbank en terug in bed.

Maar, beste studenten, we willen niet vast blijven hangen aan ons dialect. Zeker niet als dat, godbetert, het West-Vlaams is. Zo raken niemand iets verkocht. Niet je kennis, niet je sterktes en al zeker je unieke talenten, zo besloot hij. Het was een memorabel moment. Een die me bijbleef. Al heb ik dialect pas op de lagere school leren spreken. Ook reclame waarin dialect werd gesproken, onder andere om keukens te verkopen, was nog getolereerd.  En voor dat verkopen en verkocht raken was, leerde ik later, helaas wel wat meer nodig.

In elk leven zijn er memorabele momenten, die zo’n indruk op je hebben gemaakt dat ze je bijblijven. Elke derde van de maand wil ik uit mijn leven zo’n memorabel moment beschrijven. Deze eerste keer komt de verwijzing naar het bekende boek van Dorothy Sarnoff door een stem – en taalcoach.