Aan iets beginnen, ermee ophouden, het onderbreken of het terug oppikken na een pauze, het blijft voor mij een dagelijkse uitdaging. In deze blog probeer ik mijn ervaringen ermee onder woorden te brengen, onder andere geïnspireerd door een stuk van de Brits-Russische psychologe Olga Bogdashina.
Op een Australisch online congres begin oktober sprak Temple Grandin, een Amerikaanse vrouw met autisme, rond het thema ‘familiale – en gezinsondersteuning van mensen met autisme’. Daarin pleit ze vooral al van vroeg in de kindertijd kansen bieden om grenzen te verleggen, vertrekkend vanuit wat mensen met autisme graag en vaak doen, en hen ertoe aanzetten buiten hun vertrouwde omgeving te komen. Ook elementaire beleefdheid aanleren en al vroeg klusjes uitvoeren, vindt Grandin erg belangrijk. In deze blog een impressie van de bijdrage van Grandin op dit online congres.
Luke Jackson, volwassen man met autisme, in ‘Autism Works: a Guide to Succesful Employment across the Entire Spectrum’ van Adam Feinstein (Routledge, 2018) over werk zoeken als persoon met autisme, langs vaak ongewone wegen.
Zes dagen lang schrijf ik elke dag op een originele manier rond een letter van het woord B-E-G-R-I en P en toon zo mijn begrip voor mensen met autisme en hun omgeving. Ik nomineer alle bloggers (met autisme) met de tag #begripvoorautisme. De vijfde bijdrage gaat over de letter I.
Een jaar of tien geleden maakte ik voor het eerst kennis met het woord. Bavardage werd toen voorgesteld als een wondermiddel, een techniek die alle deuren deed open gaan. Ik heb erop getraind maar helaas ben ik er nog altijd niet goed in. Hoe dat in elkaar zit, vertel ik in deze blog.
Sinds 25 februari van vorig jaar werk ik aan een nieuwe serie, de 1000 vragen aan jezelf. In deze blog leest u een overzicht van de eerste 200 vragen. Telkens probeer ik, trouw aan het concept van Tistje, de vragen ruimer te kaderen, en verder te gaan dan het anekdotische. Van met wie ik het best kan opschieten tot op welke leeftijd ik in Sinterklaas geloofde, van welke (super)kracht ik graag zou hebben tot wat ik waardeer in mijn/een partner/levensgezel, van hoe onafhankelijk ik in het leven sta tot of ik gevoelig ben voor kritiek. Over het leven, lijden en lust dus. Zonder dat daarbij autisme op expliciete wijze ter sprake komt, maar uiteraard erdoor beïnvloed, in het ene al meer dan in het andere, soms helemaal niet en soms al te nadrukkelijk.
Nummer zesendertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over hoe ijdel ik ben, of ik meestal mijn hart of mijn hoofd volg. Wat het laatste risico is dat ik heb genomen. Of ik vaak het voortouw neem in een gesprek. Waar ik het meeste tijd aan besteed. Wat ik versta onder het succes. Of ik gemakkelijk een complimentje in ontvangst neem. Wat er met mijn restanten mag gebeuren eens ik er niet meer ben. Of ik liever tegen een spotprijs zou vliegen of tegen lage of betaalbare prijs in om het even welk restaurant mag eten. En tot wat volwassen zijn voor mij betekent.
Sinds kort heb ik wat groen voor mijn raam, een van de omwentelingen in mijn leven, als gevolg van een aantal projectjes die ik opzette om verder te ontwikkelen. Omdat je niet altijd op anderen kan wachten. Wat dat als gevolgen had, daar gaat deze blog over.
