Sinds 25 februari van vorig jaar werk ik aan een nieuwe serie, de 1000 vragen aan jezelf. In deze blog leest u een overzicht van de eerste 200 vragen. Telkens probeer ik, trouw aan het concept van Tistje, de vragen ruimer te kaderen, en verder te gaan dan het anekdotische. Van met wie ik het best kan opschieten tot op welke leeftijd ik in Sinterklaas geloofde, van welke (super)kracht ik graag zou hebben tot wat ik waardeer in mijn/een partner/levensgezel, van hoe onafhankelijk ik in het leven sta tot of ik gevoelig ben voor kritiek. Over het leven, lijden en lust dus. Zonder dat daarbij autisme op expliciete wijze ter sprake komt, maar uiteraard erdoor beïnvloed, in het ene al meer dan in het andere, soms helemaal niet en soms al te nadrukkelijk.
Nummer zesendertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over hoe ijdel ik ben, of ik meestal mijn hart of mijn hoofd volg. Wat het laatste risico is dat ik heb genomen. Of ik vaak het voortouw neem in een gesprek. Waar ik het meeste tijd aan besteed. Wat ik versta onder het succes. Of ik gemakkelijk een complimentje in ontvangst neem. Wat er met mijn restanten mag gebeuren eens ik er niet meer ben. Of ik liever tegen een spotprijs zou vliegen of tegen lage of betaalbare prijs in om het even welk restaurant mag eten. En tot wat volwassen zijn voor mij betekent.
Sinds kort heb ik wat groen voor mijn raam, een van de omwentelingen in mijn leven, als gevolg van een aantal projectjes die ik opzette om verder te ontwikkelen. Omdat je niet altijd op anderen kan wachten. Wat dat als gevolgen had, daar gaat deze blog over.
Enige tijd geleden had ik de eer met enkele jongeren en mensen met een jonge geest (met en zonder autisme) te brainstormen over wat de toekomst zoal in petto kan hebben. Samengevat kwamen we tot zeven mogelijke paden in de toekomst. Het werd een boeiend gesprek dat leidde tot de zeven wegen naar later die ik, als mindmapper van dienst, visueel mocht voorstellen. In dit artikel een korte samenvatting van deze zeven wegen en de mindmp
Nummer twintig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Of ik vaak initiatief neem. Aan welk huisdier ik goede herinneringen heb. Of er genoeg op mijn spaarrekening staat. Of ik altijd blijf wonen waar ik nu woon. Of ik gevoelig ben voor kritiek. Of ik bang ben voor iemand die ik ken. Of ik vaak tijd voor mezelf neem. Waar ik het laatst een slappe lach om had. Of ik tien minuten over iets zou kunnen improviseren waar ik voorheen nog niet over gepraat heb. En als er drie beeldschone, naakte vrouwen voor me zouden staan, welke van de drie zou ik dan kiezen en wat heeft dit volgens mij met economie te maken.
Op onze gebruikelijke zondagse wandeling worden we plots aangeklampt door een jonge vrouw die mij vraagt haar tiende man te zijn. Het is niet meteen duidelijk wat ze met deze onverwachte vraag bedoelt, in deze korte blog schrijf ik erover.
In Ervaringsuitwisseling die in beweging zet wordt Cis Schiltmans, actief in de Vlaamse Vereniging Autisme, geïnterviewd rond initiatieven binnen de VVA om ervaringen te delen. Het interview kadert in een bundel rond ervaringsdeskundigheid van personen met een handicap uitgegeven door Gelijke Rechten voor Iedere Persoon met een Handicap (GRIP vzw). Ervaringsdeskundigheid, een ruim begrip Om te beginnen wordt ervaringsdeskundigheid zeer ruim opgevat binnen de VVA. Het is een heel persoonlijke deskundigheid, die heel divers is en dus niet zomaar te enten op een ander mens. Ervaringsdeskundigheid reikt van het aanvoelen… Read more Ervaring die in beweging zet →
Tistje 