In geen tijd is het voorbij, dat begrip, zuchten de iezegrims onder u. Toch is die inspirerende facebookchallenge volgens mij alvast beter dan inertie. Zelf ijver ik meer voor inzicht en inclusie, als in welkom, gewild en nodig zijn. Mijn ikigai, mijn raison d’être, blijft immers de intentie om als ik initiatief neem er durven in te springen. Zonder dat het impulsief is, imagebuilding of imponeren wordt. Eerder dan te blijven bij idolaat geblaat over mensen met autisme als it/ict of idiot savant. Of is dat een insult en zou ik mij meer moeten toeleggen op introspectie?