In 2025 neem ik afscheid van beperkende patronen en omarm ik persoonlijke groei. Ik laat perfectionisme los, stop met overdenken, verwelkom falen, en omarm zelfcompassie. Social media beperken en luisteren naar mijn eigen stem zijn cruciaal. Het jaar draait om zelfzorg, authenticiteit en het erkennen van mijn unieke waarde als persoon met autisme.
Hilde, niet-autistische moeder van drie zoons, stuurt me deze vraag: “moeder van drie zonen, waarvan de middelste autistisch is, mij dat ze voor een moeilijke beslissing staat. ‘Onze middelste zoon, Joeri, wordt binnenkort jarig. Hij wil graag een verjaardagsfeestje en hij zal een aantal klasgenootjes en vriendjes uitnodigen. Toch is hij over één ding zeer duidelijk: het andere autistische klasgenootje, Yarne, wil hij niet uitnodigen. Toch zijn Yarne’s moeder en ik dikke vriendinnen. Welke suggesties heb je voor een oplossing die min of meer iedereen tevreden stelt?’ Ik probeer vanuit eigen ervaring een genuanceerde oplossing te brengen.
Deze week lijkt het wel een tsunami van vragen over gebroken harten en verbroken vriendschappen in mijn mailbox. Zo vraagt Nadia of autistische mensen nog terug komen op een beslissing? Zoals bijvoorbeeld iemand nog een tweede kans geven. ‘Blijven autistische mensen altijd bij hun standpunt, is het eens beslist definitief of bestaat de kans dat ze beseffen dat ze fout zijn?’ Deze vraag probeer ik met zin voor nuance en vanuit persoonlijke ervaringen te beantwoorden.
Sinds kort sjees ik met een (elektrische) fiets langs Vlaamse velden, en overbrug ik dagelijks 22 kilometer. Hoe ik tot die fiets ben gekomen, schrijf ik in deze blog.
Persoonlijke reflectie op een (goede) raad die een leerkracht Nederlands mij meegaf na een examen in een (bijna) even hete juni als nu, namelijk ‘als er geklopt wordt aan de deur, open dan, maar alleen als het voor jou is bedoeld’.
Heb je altijd de keuze, vraagt Lieven me, om het jezelf niet te moeilijk te maken? In deze blog probeer ik op deze wat abstracte vraag genuanceerd te antwoorden.
‘Sorry, u behoort niet tot onze doelgroep’ krijg ik af en toe te horen. In deze blog schrijf ik hoe ik daarmee omga, en wanneer ik zoal niet tot een (doel)groep hoor, waarom ik dat soms moeilijk en soms ook beter vind.
1000 vragen aan jezelf #99 met vragen over irrationeel gedrag, jezelf vragen stellen, keuzes die ik uitstel, slecht nieuws, mensen mijden, een derde oog of twee extra neuzen hebben, hoeveel autistische mensen er nodig zijn om een lamp te vervangen, wensen die vervuld worden, altijd de waarheid of altijd liegen en de grootste uitdaging elke dag,
Tistje 