Dirk de Wachter in Borderline times: het einde van de normaliteit (Lannoo, 2016) over vrouwen die hopen dat hun man, van wie ze denken of weten dat hij autist is,, verlangen dat hij via therapie briljant welsprekend wordt, zoals er vrouwen zijn de een borstvergroting bestellen als ze een D-cup willen.
In onze straat zit een oude man dag in dag uit in zijn auto. Van negen tot vijf, dan gaat hij terug naar zijn huis aan de overkant. In zijn huis is alles keurig geordend. Eenmaal ben ik er binnen geweest, sindsdien is er een soort band met de man. In deze blog vertel ik hoe dat kwam.
De samengevatte reactie van een familielid van iemand met autisme die ik opving toen een man kreeg te horen dat een familielid dat hij goed meende te kennen autisme had.
Citaat van Carolien Roodvoets, gezins – en relatietherapeute, uit ‘Het Monsterverbond: de aantrekkingskracht van foute mannen’ (Gottmer, 2014)
Een fragment uit Billy de kat: redder in nood (The House of Books, 2014) van Louise Booth
Veertig jaar geleden was het allemaal niet zo bekend. Dat was mijn pech. Mijn moeder voelde wel dat er iets was maar ze kon er niets mee, en ze had geen tijd voor nog meer problemen dan ze toch al had. Niet begrepen worden, en alles voor me invullen. Precies dat invullen wat ik niet bedoelde. Keuzes maken die niet van mij zijn. Precies datgene dat vierkant tegen mijn gevoel ingaat. Goed opletten en doen wat er gezegd wordt. Niets fout doen. Geen erkenning krijgen, geen vertrouwen krijgen, niet mijn… Read more ‘Een gevecht tegen mezelf’ →
Vrouwen kiezen altijd een man die op hun vader lijkt, zeggen ze. Mijn vader was licht autistisch geweest en jawel, ik had een sterke voorkeur voor autistische mannen, voor mannen met een totaal gebrek aan inlevingsvermogen. Toen viel mijn oog op een man in een hoek, die in zijn eentje een boek zat te lezen. Een boek! Ik kon me niet herinneren dat ik een boekwinkel gezien had hier in de stad. Deze man zag eruit als een Saoedische asperge, dus mijn interesse was gewekt. Hij las nota bene een… Read more Een man die op vader lijkt →
Hoewel ik nooit overga tot lichamelijke agressie, gebeurt het maar al te vaak dat ik snauw of schreeuw tegen mijn geliefden of mok en me loop op te vreten als ik mijn zin niet krijg. Ik herinner me hoe furieus ik was toen mijn zoon de diagnose autisme kreeg. Hoe ik als een razende tekeerging tegen de werkelijkheid. En dat ik, als ik me niet meer kon inhouden, al die opgekropte woede afreageerde op mijn vrouw – door haar te bekritiseren, veroordelen en beschuldigen (alsof zij nog niet genoeg aan… Read more Als een razende tekeer tegen de werkelijkheid →
