Nummer vijfendertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over waar ik kan over blijven doordrammen, of elke liefdesrelatie redden is, en met welk lichaamsdeel ik tevreden ben. Over hoe ik het leven spannend hou, of ik goed kan presteren onder druk, en welke levensfase ik het prettigst heb ervaren. Tevens komen vragen aan bod als of ik andere mensen net zoveel waard vind als mezelf en of ik denk dat je altijd de keuze hebt. Tot slot nog of ik liever al mijn geld zou verliezen of alle foto’s die ik heb gemaakt, en of ik liever over tien minuten te laat zou zijn of altijd twintig minuten te vroeg.
Nummer drieëndertig in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. Over wie het meest zou huilen op mijn begrafenis. Of ik mijn tijd aan de juiste dingen en mensen besteed. Over hoe oud ik me voel. Over wat nog iemand van me weet. Over hoe ik was als kind. Over welke vraag of vragen ik al veel te vaak zijn gesteld. Of alles mogelijk is. Over hoe traditioneel ik ben. Over wie het meest invloed had op mij toen ik opgroeide. Tot slot ook in welk televisieprogramma ik zou willen komen mocht ik die kans krijgen.
Katrien (26) stuurt me per mail deze vraag : “Ik heb niet echt problemen met mezelf, maar ik wil graag zo normaal mogelijk zijn. Naar het schijnt heb ik autisme, en dan kan het niet om te zijn en te doen zoals de anderen. Maar is dat zo raar wat ik wil?” In deze blog probeer ik Katrien een genuanceerd antwoord te geven vanuit eigen ervaringen.
Over vallen, en laten vallen, van dingen, van mensen. Over gebroken dingen en over lijmen, terug heel maken of het laten. Over leren vallen, valtraining, valcoach en valvrees. Met muziek van Maaike Ouboter.
Het is onvermijdelijk dat niet iedereen mee is met wie we zelf aan het worden zijn, wat we doen, hoe onze gedachten en gevoelens evolueren. Ook wij zijn niet volledig mee met hoe anderen evolueren. Blog over wat er gebeurt als je niet meer bent wie je verondersteld was te zijn.
De elfde in de reeks van 1000 vragen aan jezelf-blogs. In welke mate mijn sterrenbeeld klopt, welke kleur overheerst in mijn kledingkast, of ik alles uit mijn dag haal. Of ik series volg op televisie, waarin ik altijd een kind wil blijven. Of ik een week zonder internet zou kunnen, wie mij het best kent. Wat volgens mij het meest vervelende huishoudelijke klusje is. Of ik al eens erg teleurgesteld ben in mensen, en hoe mijn ideale dag eruit ziet.
Ik schrik niet zozeer van de slechtheid van de mens. Ik weet dat hij de medemens alles kan aandoen wat je je kunt inbeelden. Maar ik schrik wel nog erg van de goedgelovigheid van mensen. Hoe zij erin kunnen tuinen! Het gaat vaak om mensen waarvan je denkt: die zijn slim genoeg. Ze hebben een geschoolde achtergrond, beschikken over een flinke portier mensenkennis en kunnen terugkijken op een zekere levenservaring. En toch worden ze, via hun doorgespeelde bankgegevens, van alle kanten afgezet. – Adam Miskovic (advocaat), geïnterviewd door journaliste en schrijfster Margot Vanderstraeten, lees volledige tekst op haar website
Citaat van Ami Klin, Amerikaans onderzoeker en professor ontwikkelingspsychologie over het verschil tussen normale mensen en mensen met autisme.
Tistje 